Diamond

Diamanten zijn een van de kostbaarste en waardevolste edelstenen ter wereld, bekend om hun uitzonderlijke hardheid, schittering en duurzaamheid. Ze worden gedurende miljoenen jaren diep in de aarde gevormd onder intense hitte en druk, en worden doorgaans aangetroffen in kimberliet pijpen of alluviaal deposito's.

Het belang van diamanten ligt in het wijdverbreide gebruik ervan in verschillende industrieën. In de sieradenindustrie worden diamanten zeer gewaardeerd vanwege hun schoonheid en zeldzaamheid, en worden ze gebruikt om prachtige hoogwaardige sieraden te maken. De waarde van een diamant wordt bepaald door de beroemde “4 C’s” – karaatgewicht, kleur, helderheid en slijpvorm.

Diamanten worden ook veel gebruikt in de industriële sector vanwege hun unieke fysieke eigenschappen, zoals hun extreme hardheid en thermische geleidbaarheid. Ze worden gebruikt in snijgereedschappen, polijstmiddelen en als koellichamen in elektronische apparaten.

Naast hun esthetische en industriële toepassingen hebben diamanten ook een belangrijke rol gespeeld in de financiële sector. Diamanthandel en -investeringen zijn een miljardenindustrie, met grote diamantcentra in steden als Antwerpen, Dubai en Mumbai.

Over het geheel genomen worden diamanten in meerdere sectoren zeer gewaardeerd en belangrijk, waardoor ze een cruciaal onderdeel van de wereldeconomie vormen.

Vereniging: Forsteriet, flogopiet, pyrope, diopside, ilmeniet (kimberliet pijpen); ilmeniet, granaat, rutiel, brookiet, anatase, hematite, magnetiet, toermalijn, goud, zirkonium, topaas (plaatsers).

Uitleg over hoe diamanten ontstaan

Diamanten worden diep in de aardmantel gevormd, ongeveer 140-190 kilometer onder het aardoppervlak. De vorming van diamanten is een complex proces dat specifieke omstandigheden van druk, temperatuur en chemische samenstelling vereist.

Diamanten worden gevormd uit koolstofatomen die worden blootgesteld aan intense hitte en druk. De hoge druk wordt doorgaans gegenereerd door het gewicht van het bovenliggende gesteente en sediment, en de hoge temperatuur wordt veroorzaakt door de interne hitte van de aarde.

Het proces van diamantvorming begint wanneer koolstofrijke materialen, zoals organisch materiaal of koolstofdioxide, worden blootgesteld aan hoge druk en temperatuur. Hierdoor binden de koolstofatomen zich aan elkaar in een kristallijne structuur, waardoor diamantkristallen worden gevormd.

Deze diamantkristallen worden vervolgens door vulkaanuitbarstingen naar het aardoppervlak getransporteerd. De diamanten worden vervoerd in vulkanisch magma, dat afkoelt en stolt om zich te vormen stollingsgesteenten. Deze rotsen, kimberlieten of lamproieten genoemd, bevatten diamanten in hun ruwe vorm.

Naast vulkaanuitbarstingen kunnen diamanten ook door erosie naar de oppervlakte worden gebracht verwering van bestaande kimberlietpijpen of alluviale afzettingen. Na verloop van tijd leggen deze processen de diamanthoudende rotsen bloot en maken ze toegankelijk voor mijnbouw.

Over het geheel genomen is de vorming van diamanten een complex proces dat zich gedurende miljoenen jaren diep in de aardmantel afspeelt. De resulterende diamanten worden zeer gewaardeerd vanwege hun zeldzaamheid, schoonheid en duurzaamheid, waardoor ze een van de kostbaarste en meest gewilde edelstenen ter wereld zijn.

De geologische setting van diamantvorming

Diamanten worden onder specifieke geologische omstandigheden diep in de aardmantel gevormd. De geologische setting voor diamantvorming wordt doorgaans geassocieerd met gebieden van de aardmantel die gedurende lange perioden hoge druk en temperatuur hebben ondergaan.

Diamanten worden vaak aangetroffen in twee geologische omgevingen: kimberlietpijpen en alluviale afzettingen. Kimberlietpijpen zijn verticale cilindrische structuren die hun oorsprong vinden in de aardmantel en zich door de aardkorst uitstrekken. Deze pijpen worden gevormd wanneer magma en ander materiaal uit de mantel door vulkaanuitbarstingen naar de oppervlakte stijgen. Het magma bevat diamanten die diep in de aardmantel zijn gevormd. Na verloop van tijd eroderen de kimberlietpijpen en komen diamanten vrij, die beschikbaar komen voor de mijnbouw.

Alluviale afzettingen worden daarentegen gevormd door de erosie en verwering van bestaande kimberlietpijpen. Na verloop van tijd wordt het materiaal uit de leidingen via water of andere natuurlijke processen naar nabijgelegen rivieren, beken of oceaankusten getransporteerd. Naarmate het materiaal bezinkt, wordt het zwaar mineralen, inclusief diamanten, worden geconcentreerd in alluviale afzettingen.

De geologische omstandigheden die nodig zijn voor diamantvorming omvatten hoge druk, hoge temperaturen en een koolstofbron. De hoge druk wordt doorgaans gegenereerd door het gewicht van het bovenliggende gesteente en sediment, en de hoge temperatuur wordt veroorzaakt door de interne hitte van de aarde. De koolstofbron kan afkomstig zijn van organisch materiaal of koolstofdioxide.

Over het algemeen is de geologische setting voor diamantvorming complex en vereist specifieke omstandigheden. De resulterende diamanten worden zeer gewaardeerd vanwege hun zeldzaamheid en schoonheid, waardoor ze een van de meest gewilde edelstenen ter wereld zijn.

Het diamantvormingsproces

Het proces van diamantvorming is complex en langdurig en vindt diep in de aardmantel plaats. De vorming van diamanten vereist specifieke omstandigheden op het gebied van druk, temperatuur en chemische samenstelling.

Het proces begint met de aanwezigheid van koolstofrijke materialen, zoals organisch materiaal of koolstofdioxide, die diep in de aardmantel aan hoge druk en temperatuur worden blootgesteld. De hoge druk wordt doorgaans gegenereerd door het gewicht van het bovenliggende gesteente en sediment, en de hoge temperatuur wordt veroorzaakt door de interne hitte van de aarde.

Onder deze extreme omstandigheden binden koolstofatomen in de materialen zich aan elkaar in een kristallijne structuur, waardoor diamantkristallen worden gevormd. Het kan miljoenen of zelfs miljarden jaren duren voordat deze kristallen zich vormen.

Zodra de diamanten zijn gevormd, kunnen ze via vulkaanuitbarstingen naar het aardoppervlak worden getransporteerd. De diamanten worden vervoerd in vulkanisch magma, dat afkoelt en stolt om stollingsgesteenten te vormen. Deze rotsen, kimberlieten of lamproieten genoemd, bevatten diamanten in hun ruwe vorm.

In sommige gevallen kunnen diamanten ook naar de oppervlakte worden gebracht door erosie en verwering van bestaande kimberlietpijpen of alluviale afzettingen. Na verloop van tijd leggen deze processen de diamanthoudende rotsen bloot en maken ze toegankelijk voor mijnbouw.

Over het geheel genomen is het proces van diamantvorming complex en vindt het plaats over miljoenen of zelfs miljarden jaren onder specifieke geologische omstandigheden. De resulterende diamanten worden zeer gewaardeerd vanwege hun zeldzaamheid, schoonheid en duurzaamheid, waardoor ze een van de kostbaarste en meest gewilde edelstenen ter wereld zijn.

De twee primaire processen waarmee diamanten worden gevormd

Er zijn twee primaire processen waarmee diamanten worden gevormd: het mantelproces en het subductieproces.

1. Mantel proces: Dit is het meest voorkomende proces van diamantvorming. Diamanten vormen diep in de aardmantel, ongeveer 140-190 kilometer onder het aardoppervlak, onder hoge druk en temperatuur. De hoge druk wordt doorgaans gegenereerd door het gewicht van het bovenliggende gesteente en sediment, en de hoge temperatuur wordt veroorzaakt door de interne hitte van de aarde. Onder deze extreme omstandigheden binden koolstofatomen zich aan elkaar in een kristallijne structuur, waardoor diamantkristallen worden gevormd. Deze diamantkristallen worden vervolgens door vulkaanuitbarstingen naar het aardoppervlak getransporteerd en worden gevonden in kimberlietpijpen of lamproieten.
2. Subductie proces: Dit proces omvat het recyclen van oceanische korst in de aardmantel door middel van subductie, waarbij de ene tektonische plaat onder de andere wordt gedwongen. Tijdens dit proces kan koolstofrijk materiaal uit de subductieplaat in de mantel worden opgenomen. Onder hoge druk en temperatuur kan dit materiaal diamantkristallen vormen. De op deze manier gevormde diamanten worden doorgaans aangetroffen in de vorm van microscopisch kleine kristallen in gesteenten die door vulkaanuitbarstingen naar het aardoppervlak worden gebracht.

Beide processen kunnen resulteren in de vorming van diamanten, maar het mantelproces komt veel vaker voor en produceert de overgrote meerderheid van de diamanten in de wereld.

De rol van druk en temperatuur bij diamantvorming

De rol van druk en temperatuur is cruciaal bij de vorming van diamanten. Diamanten worden diep in de aardmantel gevormd, waar de druk en temperatuur extreem hoog zijn. De omstandigheden die nodig zijn voor diamantvorming omvatten hoge druk, hoge temperatuur en een koolstofbron.

Druk is een maat voor de kracht die per oppervlakte-eenheid op een voorwerp wordt uitgeoefend. In de mantel kan de druk oplopen tot 725,000 pond per vierkante inch (50,000 atmosfeer), wat meer is dan 120,000 maal de atmosferische druk op zeeniveau. De hoge druk in de mantel zorgt ervoor dat de koolstofatomen zich aan elkaar binden in een kristallijne structuur, waardoor diamantkristallen worden gevormd.

Temperatuur is ook een belangrijke factor bij de diamantvorming. De manteltemperatuur kan oplopen tot 2,200 graden Celsius (3,992 graden Fahrenheit). De hoge temperatuur zorgt ervoor dat de koolstofatomen mobieler worden en zorgt ervoor dat ze zich kunnen binden om diamantkristallen te vormen.

De combinatie van hoge druk en hoge temperatuur creëert een stabiele omgeving voor diamantvorming. De koolstofatomen kunnen zich in een dicht opeengepakte structuur aan elkaar binden en zo een kristalrooster vormen. Deze roosterstructuur geeft diamanten hun unieke fysische en chemische eigenschappen, zoals hun extreme hardheid, hoge thermische geleidbaarheid en hoge brekingsindex.

Over het algemeen is de rol van druk en temperatuur bij de diamantvorming van cruciaal belang. Zonder de extreme omstandigheden die zich diep in de aardmantel bevinden, zouden diamanten zich niet vormen. De resulterende diamanten worden zeer gewaardeerd vanwege hun zeldzaamheid en schoonheid, waardoor ze een van de kostbaarste en meest gewilde edelstenen ter wereld zijn.

Het proces van diamantkristallisatie en groei

Kristallisatie en groei van diamant is een complex proces dat plaatsvindt onder hoge druk en hoge temperaturen diep in de aardmantel. Het proces kan miljoenen jaren duren en omvat de volgende fasen:

1. Nucleatie: Diamantvorming begint met de kernvorming van diamantkristallen. Dit gebeurt wanneer koolstofatomen in de mantel samenkomen en zich binden in een kristallijne structuur. Het kiemvormingsproces is willekeurig en kan overal in de mantel plaatsvinden waar de omstandigheden geschikt zijn voor diamantvorming.
2. : Zodra een diamantkern is gevormd, begint deze te groeien naarmate er extra koolstofatomen aan het kristalrooster worden toegevoegd. De koolstofatomen worden door de mantel naar het groeiende diamantkristal getransporteerd door de beweging van vloeistoffen of gesmolten gesteente. Naarmate de diamant groeit, wordt deze groter en complexer, waarbij extra koolstofatomen zich binden aan het bestaande kristalrooster.
3. Mantel transport: Zodra de diamant een bepaalde grootte heeft bereikt, kan deze door middel van vulkaanuitbarstingen naar het aardoppervlak worden getransporteerd. De diamanten worden vervoerd in vulkanisch magma, dat afkoelt en stolt om stollingsgesteenten te vormen. Deze rotsen, kimberlieten of lamproieten genoemd, bevatten diamanten in hun ruwe vorm.
4. Verwering en erosie: Na verloop van tijd worden de diamanthoudende rotsen blootgesteld aan het oppervlak door verwering en erosie. De diamanten worden vervolgens via mijnbouw gewonnen en verwerkt om als edelstenen te worden verkocht.

De groeisnelheid van diamanten is erg langzaam, doorgaans slechts enkele micrometers per jaar. Deze langzame groeisnelheid is te wijten aan de lage koolstofconcentratie in de mantel en de moeilijkheid om koolstof naar het groeiende diamantkristal te transporteren. De resulterende diamanten worden zeer gewaardeerd vanwege hun zeldzaamheid en schoonheid, waardoor ze een van de kostbaarste en meest gewilde edelstenen ter wereld zijn.

Chemische eigenschappen van diamant

Diamant is een natuurlijk voorkomend mineraal dat bestaat uit koolstofatomen gerangschikt in een kristallijne roosterstructuur. Als gevolg hiervan bezit het een aantal unieke chemische eigenschappen, waaronder:

1. Hardheid: Diamant is de hardste bekende natuurlijke substantie, met een beoordeling van 10 op de hardheidsschaal van Mohs. Dit betekent dat het niet door enig ander materiaal kan worden bekrast of beschadigd, behalve door een andere diamant.
2. Hoog smeltpunt: Diamant heeft een zeer hoog smeltpunt van ongeveer 3,500 graden Celsius, waardoor het extreem goed bestand is tegen hitte en thermische schokken.
3. Chemische stabiliteit: Diamant is uiterst chemisch stabiel en reageert niet met de meeste stoffen, inclusief zuren en basen. Deze eigenschap maakt het een ideaal materiaal voor gebruik in zware of corrosieve omgevingen.
4. Lage reactiviteit: Diamant is een slechte geleider van elektriciteit en warmte en reageert niet met veel andere elementen of verbindingen.
5. Refractiviteit: Diamant heeft een hoge brekingsindex, wat betekent dat het licht meer buigt en vertraagt ​​dan de meeste andere materialen. Deze eigenschap geeft diamant zijn karakteristieke schittering en schittering.
6. Koolstofgehalte: Diamant bestaat bijna volledig uit koolstof, met sporen van andere elementen zoals stikstof en boronic. Dit hoge koolstofgehalte geeft diamant zijn unieke eigenschappen en maakt het tot een van de meest waardevolle en gewilde edelstenen ter wereld.

Over het geheel genomen maken de unieke chemische eigenschappen van diamant het tot een waardevol materiaal voor een breed scala aan industriële en commerciële toepassingen, waaronder snij- en polijstgereedschappen, elektronica, sieraden en wetenschappelijk onderzoek.

Fysieke eigenschappen van diamant

Kleur	Kleurloos, lichtgeel tot diepgeel, bruin, wit, blauwwit; minder vaak in sinaasappels, roze, groen, blauw, rood, grijs tot zwart.
Streep	Kleurloos
Glans	Adamantine tot vettig
Transparantie	Transparant, doorschijnend, ondoorzichtig
Decollete	111 perfect in vier richtingen
doorschijnenheid	Van transparant tot subtransparant tot doorschijnend
Mohs hardheid	10
Soortelijk gewicht	3.52 0.01 ±
Diagnostische eigenschappen	Hardheid, warmtegeleidingsvermogen, kristalvorm, brekingsindex, dispersie.
Crystal-systeem	Isometrische
Vasthoudendheid	Bros
Breuk	Onregelmatig/ongelijk
Dichtheid	3.5 – 3.53 g/cm3 (gemeten) 3.515 g/cm3 (berekend)

Optische eigenschappen van diamant

Diamond bezit een aantal unieke optische eigenschappen waardoor het een van de meest gewaardeerde edelstenen ter wereld is. Sommige van deze eigenschappen zijn onder meer:

1. Glans: Diamant heeft een hoge brekingsindex, wat betekent dat het licht meer buigt en vertraagt ​​dan de meeste andere materialen. Deze eigenschap geeft diamant zijn karakteristieke schittering en schittering, die zeer gewaardeerd wordt in sieraden.
2. Spreiding: Diamant heeft ook een hoge spreiding, wat betekent dat het wit licht opsplitst in de samenstellende kleuren, waardoor een regenboogachtig effect ontstaat dat bekend staat als vuur.
3. Transparantie: Diamant is transparant voor zichtbaar licht, wat betekent dat het licht doorlaat zonder het te verstrooien of te absorberen. Deze eigenschap wordt zeer gewaardeerd bij edelstenen en is een van de redenen waarom diamant zo’n populaire keuze is voor sieraden.
4. glans: Diamant heeft een hoge glans, wat betekent dat het licht op een zeer gepolijste en glanzende manier reflecteert. Deze eigenschap geeft diamant zijn gladde, glazige uiterlijk en maakt het zeer gewaardeerd in sieraden en andere decoratieve toepassingen.
5. Dubbelbreking: Diamant is dubbelbrekend, wat betekent dat het verschillende brekingsindices heeft in verschillende richtingen. Deze eigenschap kan worden gebruikt om optische effecten te creëren, zoals het verdubbelen of splitsen van afbeeldingen.

Over het geheel genomen maken de optische eigenschappen van diamant het tot een van de mooiste en meest waardevolle edelstenen ter wereld. De schittering, het vuur en de glans, gecombineerd met de duurzaamheid en zeldzaamheid, maken het al eeuwenlang tot een symbool van liefde en toewijding en tot een zeer gewaardeerd bezit.

Voorval

Diamanten worden gevonden in verschillende geologische omgevingen over de hele wereld, waaronder:

1. Kimberliet pijpen: Het merendeel van de diamanten wordt gevormd in kimberlietpijpen, dit zijn vulkanische pijpen die diamanten en andere mineralen naar het aardoppervlak brengen. Kimberlietpijpen worden doorgaans aangetroffen in oude kratons of stabiele continentale gebieden, en worden vaak geassocieerd met diepgewortelde mantelbronnen.
2. Lamproieten: Diamanten kunnen ook worden gevonden in lamproieten, die vergelijkbaar zijn met kimberliet, maar doorgaans worden geassocieerd met jongere, minder stabiele geologische gebieden.
3. Alluviale afzettingen: Sommige diamanten worden geërodeerd van hun oorspronkelijke brongesteenten en stroomafwaarts getransporteerd door rivieren en beken, waar ze zich kunnen ophopen in alluviale afzettingen. Alluviale diamantafzettingen zijn te vinden in rivierbeddingen, stranden en andere sedimentaire omgevingen.
4. Mariene afzettingen: Diamanten kunnen ook worden gevonden in mariene afzettingen, vooral in de kustgebieden van Afrika, waar ze worden geërodeerd uit afzettingen op het land en naar de kust worden getransporteerd door rivieren en oceaanstromingen.

Over het geheel genomen is het voorkomen van diamanten nauw verbonden met de geologische geschiedenis en tektonische activiteit van een regio, evenals met de specifieke mineralogie en chemie van de aardmantel. Omdat diamant een zeldzaam en waardevol mineraal is, wordt het doorgaans aangetroffen in relatief kleine en geïsoleerde afzettingen, vaak in afgelegen of ontoegankelijke gebieden van de wereld.

Gebruikt gebied

Industriële diamanten

Industriële diamanten worden synthetisch geproduceerd of verwijderd uit natuurlijke afzettingen. Het wordt gebruikt als snijder voor industrieel gebruik. Over het algemeen zijn industriële diamanten onregelmatig gevormd en defect. Ze zijn erg belangrijk in de moderne metaalverwerking en mijnbouw. ​​Ze komen van nature in drie varianten voor. Dit zijn bala's, bort en Karbonado.

Balas bestaan ​​uit bolvormige massa's van kleine diamantkristallen. Balas is extreem hard, moeilijk en moeilijk te scheiden. De belangrijkste bronnen zijn Brazilië en Zuid-Afrika. Er wordt gezegd dat Braziliaanse honing moeilijker is.

Bort is een grijze tot zwarte grote diamant veroorzaakt door insluitsels en onzuiverheden. De boorboring bestaat uit gemiddeld 20 gemiddelde ronde stenen en wordt gebruikt bij diamantboren. Het verbrijzelen van staal, diamant van de laagste kwaliteit, wordt vermalen in stalen mortels en ingedeeld in slijpstenen van verschillende groottes; 75 procent van de opkomende bordu in de wereld komt uit Congo. Het belangrijkste gebruik ervan is bij de vervaardiging van slijpstenen voor het slijpen van snijgereedschappen van gecementeerd carbidemetaal, maar wordt ook gebruikt als losse korrels in olie of water, gesuspendeerd voor leppen en polijsten.

Carbonado, commercieel bekend als koolstof, is zwarte ondoorzichtige diamant. Het is zo hard als gekristalliseerde diamant, maar minder bros en heeft een lager soortelijk gewicht (3,51 tot 3,29) omdat de structuur enigszins poreus is. Carbonado heeft geen lossende eigenschappen en is daarom waardevol voor gebruik in diamantgereedschappen. Over het algemeen wordt hij in kleine hoeveelheden aangetroffen in glimmende kiezelstenen in Bahia, Brazilië en Borneo, maar hij wordt ook aangetroffen in de Centraal-Afrikaanse Republiek en Siberië. Steenkernboren, die veel worden gebruikt bij de verkenning van nieuwe minerale afzettingen, worden gemaakt door diamanten rond een holle metalen boorkop te monteren.

Diamant is een edelsteen

De meest populaire steendiamant ter wereld. Het reflecteert een hoog percentage van het licht dat erop valt. Wanneer wit licht door een diamant gaat, zorgt deze hoge spreiding ervoor dat dat licht in samenstellende kleuren valt. Dispersie zorgt ervoor dat het prisma het witte licht in de kleuren van het spectrum kan scheiden.

Distributie

Diamanten worden in veel delen van de wereld gevonden, maar de verdeling van de diamantafzettingen is zeer ongelijkmatig. Het merendeel van de diamanten wordt in slechts een paar landen geproduceerd, waaronder:

1. Rusland: Rusland is 's werelds grootste diamantproducent en het grootste deel van zijn productie komt uit de regio Yakutia in het noordoosten van Siberië.
2. Botswana: Botswana is de op een na grootste producent van diamanten ter wereld, waarbij het grootste deel van de productie afkomstig is uit de Orapa- en Jwaneng-mijnen.
3. Canada: Canada is een belangrijke diamantproducent, met de belangrijkste mijnen in de Northwest Territories en Ontario.
4. Australië: Australië is een belangrijke diamantproducent, met de belangrijkste mijnen in West-Australië en het Northern Territory.
5. Democratische Republiek Congo: De DRC is een belangrijke producent van diamanten, waarbij het grootste deel van de productie afkomstig is uit de provincies Kasaï en Kasaï-Oosters.

Andere landen die kleinere hoeveelheden diamanten produceren zijn Angola, Zuid-Afrika, Namibië, Brazilië en India.

Het is vermeldenswaard dat het merendeel van de diamantproductie wordt gecontroleerd door een klein aantal bedrijven, die historisch gezien aanzienlijke invloed hebben gehad op de mondiale diamantmarkt. De afgelopen jaren is er echter sprake geweest van een drang naar meer transparantie en ethische inkoop in de diamantindustrie, met inspanningen om eerlijke handel en duurzame praktijken in de diamantwinning en -distributie te bevorderen.

Diamantexploratie en mijnbouw

Bij de exploratie en mijnbouw van diamanten gaat het om een ​​reeks complexe processen die zijn ontworpen om diamanthoudende gesteenten uit de aardkorst te lokaliseren, te extraheren en te verwerken. Het proces kan verschillende fasen omvatten, waaronder:

1. Geologisch onderzoek: De eerste stap bij diamantexploratie is het uitvoeren van een geologisch onderzoek om potentiële diamantafzettingen te identificeren. Dit omvat het analyseren van geologische gegevens, zoals de samenstelling van rotsen, bodem en sedimenten, evenals de geofysische eigenschappen van het gebied.
2. Prospectie: Zodra potentiële diamantafzettingen zijn geïdentificeerd, is de volgende stap prospectie. Dit houdt in dat de locatie fysiek wordt onderzocht op tekenen van diamantdragende rotsen, zoals kimberliet- of lamproietrotsen.
3. Boren: Na het prospecteren is de volgende stap het boren. Hierbij worden boorgaten in de grond geboord om gesteentemonsters te verzamelen voor analyse. Het boorproces kan duur en tijdrovend zijn, maar is essentieel voor het bepalen van de grootte, vorm en kwaliteit van de diamantafzettingen.
4. Mijnbouw: Als de boorresultaten wijzen op de aanwezigheid van diamanthoudende rotsen, is de volgende stap mijnbouw. Er zijn twee primaire methoden voor diamantwinning: dagbouwmijnbouw en ondergrondse mijnbouw. Open-pit mining omvat het uitgraven van grote open putten om de diamanthoudende rotsen te extraheren, terwijl ondergrondse mijnbouw het graven van tunnels en schachten omvat om de diamantafzettingen te bereiken.
5. Verwerking: Zodra de diamanthoudende rotsen zijn gewonnen, is de volgende stap de verwerking. Dit omvat het verpletteren en malen van de rotsen om de diamanten vrij te maken, die vervolgens worden gescheiden van de andere mineralen met behulp van verschillende technieken, zoals scheiding door zwaartekracht of magnetische scheiding.
6. Sorteren en waarderen: Nadat de diamanten zijn gewonnen en verwerkt, is de laatste stap het sorteren en waarderen. Dit omvat het sorteren van de diamanten op grootte, vorm en kwaliteit, en het waarderen ervan op basis van de marktvraag en andere factoren.

Over het geheel genomen zijn diamantexploratie en mijnbouw complexe en sterk gereguleerde processen die gespecialiseerde apparatuur, geschoolde arbeidskrachten en zorgvuldig milieubeheer vereisen. Ondanks de uitdagingen die daarmee gepaard gaan, is de diamantwinning wereldwijd een belangrijke industrie, met een geschatte waarde van meer dan 15 miljard dollar per jaar.

Samenvatting van de belangrijkste punten

• Diamanten worden diep in de aardmantel gevormd onder extreme druk- en temperatuuromstandigheden, en door vulkanische activiteit naar de oppervlakte gebracht.
• De twee belangrijkste processen waarbij diamanten worden gevormd zijn de subductie van koolstofrijke aardkorstgesteenten en de oxidatie van methaan in subductiezones.
• De druk- en temperatuuromstandigheden die nodig zijn voor diamantvorming worden doorgaans aangetroffen op een diepte van 150 tot 200 kilometer in de aardmantel.
• Diamantexploratie en -mijnbouw kan een uitdaging zijn vanwege de afgelegen en vaak onherbergzame locaties van diamantafzettingen, evenals de ecologische en sociale gevolgen van mijnbouwactiviteiten.
• Diamant bezit een aantal unieke optische en fysieke eigenschappen, waaronder schittering, spreiding, transparantie en hardheid, waardoor het zeer gewaardeerd wordt in sieraden en andere toepassingen.
• De verdeling van diamantafzettingen over de hele wereld is zeer ongelijkmatig, waarbij het merendeel van de productie uit slechts een paar landen komt, waaronder Rusland, Botswana, Canada en Australië.
• Er worden inspanningen geleverd om duurzamere en ethischere praktijken in de diamantwinning en -distributie te bevorderen, met de nadruk op transparantie en eerlijke handel.

Veelgestelde vragen over diamanten

Wat is een diamant?

Een diamant is een natuurlijk voorkomend mineraal dat bestaat uit pure koolstofatomen gerangschikt in een kristallijne roosterstructuur.

Wat maakt diamanten zo waardevol?

Diamanten worden zeer gewaardeerd vanwege hun unieke optische en fysieke eigenschappen, waaronder schittering, vuur en hardheid. Bovendien dragen de zeldzaamheid van diamanten en het complexe proces van het delven en slijpen ervan bij aan hun waarde.

Hoe worden diamanten gevormd?

Diamanten worden diep in de aardmantel gevormd onder extreme druk- en temperatuuromstandigheden, en door vulkanische activiteit naar de oppervlakte gebracht.

Wat zijn de 4C’s van diamantkwaliteit?

De 4C’s van diamantkwaliteit zijn karaatgewicht, slijpvorm, kleur en helderheid. Deze factoren worden gebruikt om de algehele kwaliteit en waarde van een diamant te beoordelen.

Wat is een diamantcertificaat?

Een diamantcertificaat is een officieel document dat informatie geeft over de kwaliteit en kenmerken van een specifieke diamant, inclusief de 4C’s en eventuele unieke kenmerken of gebreken.

Wat is een conflictdiamant?

Een conflictdiamant, ook wel bloeddiamant genoemd, is een diamant die in een oorlogsgebied is gedolven en verkocht om gewapende conflicten tegen regeringen te financieren.

Hoe kan ik ervoor zorgen dat de diamanten die ik koop ethisch geproduceerd zijn?

U kunt ervoor zorgen dat de diamanten die u koopt op ethische wijze afkomstig zijn door te zoeken naar diamanten die zijn gecertificeerd door onafhankelijke externe organisaties, zoals het Kimberley Process Certification Scheme of de Responsible Jewellery Council.

Wat zijn enkele veel voorkomende diamantslijpvormen?

Veel voorkomende diamantslijpvormen zijn rond, prinses, emerald, peer-, marquise-, ovaal-, kussen- en stralende snit.

Kunnen diamanten synthetisch zijn?

Ja, diamanten kunnen synthetisch worden gemaakt via een proces dat bekend staat als hoge druk, hoge temperatuur (HPHT) of chemische dampafzetting (CVD). Deze synthetische diamanten hebben dezelfde chemische en fysische eigenschappen als natuurlijke diamanten.

Zijn diamanten voor altijd?

Diamanten zijn een duurzaam materiaal dat lang meegaat, maar toch kunnen ze beschadigd raken of verloren gaan. De uitdrukking “diamanten zijn voor altijd” is meer een marketingslogan dan een wetenschappelijk feit.

Referenties

• Bonewitz, R. (2012). Rotsen en mineralen. 2e druk. Londen: DK Publishing.
• Handbookofmineralogy.org. (2019). Handboek Mineralogie. [online] Beschikbaar op: http://www.handbookofmineralogy.org [Geraadpleegd op 4 maart 2019].
• Mindat.org. (2019). Diamond: Minerale informatie, gegevens en locaties.. [online] Beschikbaar op: https://www.mindat.org/min-727.html [Geraadpleegd op 4 maart 2019].
• Gurney, JJ, Helmstaedt, HH, en Richardson, SH (2010). De Kimberlieten en Lamproieten van West-Noord-Amerika: Deel 2, Deel II. Canada: Geologische Vereniging van Canada.
• Shigley, JE, & Fokkerij, CM (2013). De studie van de herkomst van diamanten: een historisch overzicht. Edelstenen en edelsteenkunde, 49(1), 4-34.
• Smil, V. (2015). Diamant: een mondiale geschiedenis van 's werelds meest begeerde edelsteen. Yale University Press.
• Stachel, T., Harris, JW, en Muehlenbachs, K. (2015). De oorsprong van diamanten: een historisch perspectief. In de geologie en Genesis van Diamond (pp. 1-26). Springer.
• De diamanten loep. (2022). Diamantproductie per land 2022. Teruggevonden van https://www.thediamondloupe.com/diamond-production-country