Natuurlijke Hulpbronnen

Natuurlijke hulpbronnen zijn elementen, stoffen of kenmerken die in het milieu worden aangetroffen en die door levende organismen, met name mensen, worden gebruikt om in hun behoeften te voorzien en hun welzijn te bevorderen. Deze hulpbronnen zijn essentieel voor verschillende aspecten van het menselijk leven, van elementaire overleving tot economische ontwikkeling en technologische vooruitgang.

Natuurlijke hulpbronnen omvatten een breed scala aan materialen, energiebronnen en ecologische kenmerken die beschikbaar zijn in de natuurlijke omgeving. Ze kunnen worden onderverdeeld in twee hoofdtypen: hernieuwbare hulpbronnen en niet-hernieuwbare hulpbronnen.

Belang van natuurlijke hulpbronnen voor het voortbestaan ​​en de ontwikkeling van de mens:

Natuurlijke hulpbronnen zijn om verschillende redenen een integraal onderdeel van het voortbestaan ​​en de ontwikkeling van de mens:

1. Basisoverleving: Hulpbronnen zoals water, lucht en vruchtbare grond zijn van fundamenteel belang voor het voortbestaan ​​van de mens. Schone lucht is cruciaal voor de ademhaling, water is essentieel voor hydratatie en landbouw, en vruchtbare grond ondersteunt de groei van gewassen.
2. Voedselproductie: Landbouwhulpbronnen, waaronder vruchtbare grond, water en zonlicht, zijn noodzakelijk voor het verbouwen van gewassen en het fokken van vee, en vormen de basis voor de voedselvoorziening in de wereld.
3. Energieopwekking: Natuurlijke hulpbronnen zoals fossiele brandstoffen (steenkool, olie, aardgas), hernieuwbare energiebronnen (zon, wind, waterkracht) en nucleaire brandstoffen leveren de energie die nodig is voor elektriciteit, transport en industriële processen.
4. Onderdak en infrastructuur: Bouwmaterialen zoals hout, steen en metalen zijn afkomstig van natuurlijke hulpbronnen en worden gebruikt bij de constructie van schuilplaatsen, infrastructuur en verschillende producten.
5. Economische ontwikkeling: Natuurlijke hulpbronnen dragen aanzienlijk bij aan de economie. Industrieën zoals mijnbouw, landbouw, bosbouw en energieproductie zijn rechtstreeks afhankelijk van deze hulpbronnen.
6. Technologische vooruitgang: Veel technologische innovaties zijn gebaseerd op natuurlijke hulpbronnen, van metalen die in de elektronica worden gebruikt tot zeldzame metalen mineralen gebruikt in geavanceerde technologieën.

Soorten natuurlijke hulpbronnen

Natuurlijke hulpbronnen kunnen grofweg worden ingedeeld in twee hoofdcategorieën op basis van hun beschikbaarheid en vernieuwingspercentages: hernieuwbare hulpbronnen en niet-hernieuwbare hulpbronnen.

1. Hernieuwbare hulpbronnen:

Hernieuwbare hulpbronnen zijn hulpbronnen die in de loop van de tijd op natuurlijke wijze kunnen worden aangevuld, hetzij door natuurlijke processen, hetzij door menselijk ingrijpen. Deze hulpbronnen worden over het algemeen als duurzaam beschouwd omdat ze niet uitgeput raken zolang ze op verantwoorde wijze worden beheerd. Hier zijn enkele voorbeelden van hernieuwbare hulpbronnen:

• Zonne energie: Energie verkregen uit de straling van de zon. Het wordt opgevangen met behulp van zonnepanelen en kan worden omgezet in elektriciteit of worden gebruikt voor verwarming.
• Windenergie: Energie die wordt gegenereerd door de beweging van luchtstromen, aangewend met behulp van windturbines om elektriciteit op te wekken.
• Hydro-elektrische energie: Energie die wordt verkregen uit de beweging van water, vaak door de energie van stromende rivieren of afgedamde reservoirs op te vangen.
• Biomassa: Organische materialen zoals hout, landbouwresten en organisch afval, gebruikt voor energieproductie door processen zoals verbranding of omzetting in biobrandstoffen.
• Geothermische energie: Warmte uit de aardkorst die kan worden benut voor de opwekking van elektriciteit en verwarming.
• Getijdenenergie: Energie die wordt geproduceerd door de beweging van de getijden, meestal opgevangen met behulp van getijdenturbines.
• Oceaan-energie: Energie die wordt benut door de beweging van oceaanstromingen, golven en temperatuurgradiënten.

2. Niet-hernieuwbare hulpbronnen:

Niet-hernieuwbare hulpbronnen zijn eindig en beperkt beschikbaar. Als deze hulpbronnen eenmaal zijn uitgeput, kunnen ze niet op natuurlijke wijze binnen een menselijk tijdsbestek worden aangevuld. Voortdurende consumptie van niet-hernieuwbare hulpbronnen kan dat wel leiden tot hun uiteindelijke uitputting. Enkele voorbeelden van niet-hernieuwbare hulpbronnen zijn:

• Fossiele brandstoffen: Deze omvatten steenkool, olie en aardgas, die in de loop van miljoenen jaren uit organisch materiaal zijn gevormd. Het zijn belangrijke energiebronnen, maar raken snel uitgeput als gevolg van het hoge verbruik.
• mineralen: Metaalachtige en niet-metaalachtige mineralen zoals ijzer, koper, aluminiumen fosfaten worden in verschillende industrieën gebruikt. Eenmaal geëxtraheerd en geconsumeerd, kunnen ze niet meer worden geregenereerd.
• Nucleaire brandstoffen: Uranium en thorium worden gebruikt als nucleaire brandstoffen voor de opwekking van energie in kerncentrales. Hoewel bij kernreacties grote hoeveelheden energie vrijkomen, zijn deze materialen eindig.
• Versteende koolstof: Deze categorie omvat grondstoffen zoals turf, oliehoudende leisteenen teerzanden, die gefossiliseerde koolstof bevatten en kunnen worden verwerkt om energie te winnen. Deze hulpbronnen zijn echter beperkt en vereisen vaak energie-intensieve extractieprocessen.

Evenwichtsoefening:

Het balanceren van het gebruik van hernieuwbare en niet-hernieuwbare hulpbronnen is van cruciaal belang voor duurzame ontwikkeling. Een te grote afhankelijkheid van niet-hernieuwbare hulpbronnen kan leiden tot aantasting van het milieu, vervuiling en problemen met de energieveiligheid. De transitie naar een groter gebruik van hernieuwbare hulpbronnen is essentieel om de negatieve gevolgen van de uitputting van hulpbronnen te verzachten en de uitstoot van broeikasgassen terug te dringen.

Belang en gebruik van natuurlijke hulpbronnen

Natuurlijke hulpbronnen spelen een cruciale rol bij het in stand houden van het leven op aarde en het stimuleren van de menselijke ontwikkeling. Hun belang komt voort uit de uiteenlopende manieren waarop ze het menselijk welzijn, de economische activiteiten en de technologische vooruitgang ondersteunen. Hier zijn enkele van de belangrijkste redenen waarom natuurlijke hulpbronnen van vitaal belang zijn en de verschillende toepassingen ervan:

** 1. Fundamentele menselijke overleving:

• Water: Essentieel voor drinken, koken, hygiëne en landbouw.
• Air: Zorgt voor zuurstof voor de ademhaling en handhaaft de atmosferische samenstelling.
• Vruchtbare bodem: Ondersteunt de plantengroei en de landbouw en levert voedsel voor consumptie.

** 2. Voedselproductie:

• Bouwland: Biedt ruimte voor het verbouwen van gewassen en het fokken van vee.
• Water: Gebruikt voor irrigatie om gewassen te verbouwen en vee te ondersteunen.

** 3. Energieopwekking:

• Fossiele brandstoffen (steenkool, olie, aardgas): Primaire energiebronnen voor elektriciteitsopwekking, transport en industriële processen.
• Hernieuwbare energie (zonne-energie, windenergie, waterkracht, geothermie): Biedt duurzame alternatieven voor fossiele brandstoffen voor de opwekking van schone energie.

** 4. Industriële en economische activiteiten:

• Mineralen en metalen: Gebruikt in de productie, de bouw, de elektronica en diverse industrieën.
• bossen: Zorg voor hout, hout en grondstoffen voor meubels, papier en constructie.

** 5. Technologische vooruitgang:

• mineralen: Cruciaal voor de productie van geavanceerde elektronica, batterijen en halfgeleiders.
• Zeldzame aardelementen: Gebruikt in technologieën zoals smartphones, systemen voor hernieuwbare energie en medische apparatuur.

** 6. Onderdak en infrastructuur:

• Bouwstoffen: Hout, steen, cement, metalen en andere materialen die worden gebruikt voor de constructie van huizen, gebouwen, wegen en bruggen.

** 7. Geneeskunde en gezondheidszorg:

• Van planten afgeleide medicijnen: Natuurlijke verbindingen uit planten worden gebruikt in de traditionele en moderne geneeskunde.
• Mineralen en metalen: Gebruikt in medische apparatuur, apparaten en farmaceutische producten.

** 8. Biodiversiteit en ecosysteemdiensten:

• Biodiversiteit: Rijke ecosystemen zorgen voor leefgebied, genetische diversiteit en natuurlijk evenwicht.
• Ecosysteemdiensten: Bestuiving, waterzuivering, klimaatregulering en meer.

** 9. Culturele en recreatieve waarde:

• Schilderachtige landschappen: Natuurgebieden bieden recreatieruimte en bevorderen het welzijn.
• Ecotoerisme: Natuurlijke omgevingen trekken toeristen aan en ondersteunen lokale economieën.

** 10. Watervoorraden:

• Zoetwater: Essentieel voor drinkwater, landbouw, industrie en ecosystemen.
• Visserij: Zorg voor een belangrijke bron van eiwitten en ondersteun het levensonderhoud.

** 11. Klimaatregeling:

• bossen: Absorbeer kooldioxide en draag bij aan de klimaatstabiliteit.
• Wetlands: Sla koolstof op en reguleer de waterstroom, waardoor het overstromingsrisico wordt verminderd.

** 12. Culturele en spirituele betekenis:

• Heilige plaatsen: Veel natuurgebieden zijn van cultureel en spiritueel belang voor inheemse en lokale gemeenschappen.

Evenwicht tussen behoud en duurzaam gebruik: Het garanderen van een verantwoord beheer, behoud en duurzaam gebruik van natuurlijke hulpbronnen is essentieel voor zowel de huidige als toekomstige generaties. Overexploitatie of wanbeheer kan leiden tot uitputting van hulpbronnen, aantasting van het milieu en sociale conflicten. Het adopteren van praktijken die prioriteit geven aan natuurbehoud, efficiënt gebruik van hulpbronnen en de transitie naar hernieuwbare alternatieven is dus van cruciaal belang voor het behoud van de voordelen die natuurlijke hulpbronnen bieden.

Uitdagingen en zorgen

Het gebruik van natuurlijke hulpbronnen brengt verschillende uitdagingen en zorgen met zich mee, variërend van aantasting van het milieu tot sociale conflicten. Hier zijn enkele van de belangrijkste uitdagingen die verband houden met het gebruik van natuurlijke hulpbronnen:

** 1. Uitputting van hulpbronnen:

• Niet-hernieuwbare hulpbronnen: De overconsumptie van niet-hernieuwbare hulpbronnen zoals fossiele brandstoffen en mineralen leidt tot de uitputting ervan, waardoor schaarste en potentiële economische ontwrichtingen ontstaan.

** 2. Aantasting van het milieu:

• Ontbossing: Het kappen van bossen voor landbouw, houtkap en verstedelijking kan leiden tot verlies van leefgebied, bodemerosie en verstoring van ecosystemen.
• Verontreiniging: De winning van hulpbronnen en industriële activiteiten kunnen leiden tot lucht-, water- en bodemverontreiniging, waardoor ecosystemen en de menselijke gezondheid worden geschaad.
• Klimaatverandering: Bij de verbranding van fossiele brandstoffen komt vrij broeikasgassenen draagt ​​bij aan de opwarming van de aarde en klimaatgerelateerde uitdagingen.

** 3. Verlies van biodiversiteit:

• Vernietiging van leefomgeving: De winning van hulpbronnen en de ontwikkeling van land kunnen habitats vernietigen en planten- en diersoorten bedreigen.
• Overbevissing: Niet-duurzame visserijpraktijken kunnen leiden tot de uitputting van de visbestanden en het ontwrichten van mariene ecosystemen.

** 4. Waterschaarste:

• Overmatig gebruik en vervuiling: Overmatige waterwinning, vervuiling en inefficiënt waterbeheer dragen in veel regio’s bij aan waterschaarste.

** 5. Land degradatie:

• Bodem erosie: Slechte landbeheerpraktijken, zoals overbegrazing en ontbossing, kunnen leiden tot bodemerosie en verminderde landbouwproductiviteit.

** 6. Sociale conflicten:

• Middelendistributie: Een ongelijke verdeling van hulpbronnen kan leiden tot sociale ongelijkheid en conflicten over toegang en voordelen.
• Inheemse rechten: Extractieactiviteiten kunnen inbreuk maken op inheemse gronden, wat kan leiden tot conflicten over landrechten en cultureel erfgoed.

** 7. Energieveiligheid:

• Afhankelijkheid van fossiele brandstoffen: Afhankelijkheid van fossiele brandstoffen voor energie kan leiden tot energieonzekerheid als gevolg van geopolitieke spanningen en prijsschommelingen.

** 8. Afvalbeheer:

• Mijnafval: De winning van mineralen genereert grote hoeveelheden afval en residuen die, als ze niet goed worden beheerd, gevaren voor het milieu kunnen opleveren.

** 9. Technologische uitdagingen:

• Hulpbronnenintensieve technologieën: Hightech-industrieën hebben zeldzame mineralen nodig, wat bijdraagt ​​aan de uitputting van hulpbronnen en de gevolgen voor het milieu.

** 10. Wereldwijde uitdagingen: - Grensoverschrijdende problemen: Vervuiling en exploitatie van hulpbronnen kunnen grensoverschrijdende gevolgen hebben, waardoor internationale samenwerking nodig is.

** 11. Niet-duurzame landbouw: - Monocultuur: Afhankelijkheid van afzonderlijke gewassoorten kan leiden tot bodemdegradatie, verminderde biodiversiteit en gevoeligheid voor ongedierte.

** 12. Verstedelijking en veranderingen in landgebruik: - Stedelijke wildgroei: Het uitbreiden van steden kan leiden tot verlies van landbouwgrond, groene ruimten en een groter verbruik van hulpbronnen.

Het aanpakken van deze uitdagingen vereist een holistische benadering die de nadruk legt op duurzaam beheer van hulpbronnen, inspanningen voor natuurbehoud, adoptie van schonere technologieën, verantwoorde consumptiepatronen en internationale samenwerking. Het is essentieel om de menselijke behoeften in evenwicht te brengen met het behoud van ecosystemen en het welzijn van huidige en toekomstige generaties.

Duurzaam beheer en behoud

Duurzaam beheer en behoud van natuurlijke hulpbronnen zijn essentieel om de beschikbaarheid ervan voor de huidige en toekomstige generaties te garanderen en tegelijkertijd de negatieve gevolgen voor het milieu tot een minimum te beperken. Hier zijn enkele strategieën en benaderingen voor het bereiken van duurzaam beheer en behoud:

** 1. Resourceplanning en -regulering:

• Milieueffectrapportage (MER): Evalueer de potentiële gevolgen voor het milieu van projecten voordat ze worden goedgekeurd.
• Regelgevingskaders: Handhaving van wet- en regelgeving die de winning van hulpbronnen, vervuiling en landgebruik controleert.

** 2. Duurzame winningspraktijken:

• Selectieve registratie: Oogst alleen volwassen bomen in bossen om natuurlijke regeneratie mogelijk te maken.
• Visserijbeheer: Implementeer quota, omvangslimieten en beschermde gebieden om overbevissing te voorkomen.

** 3. Behoud van de biodiversiteit:

• Beschermde gebieden: Nationale parken, natuurreservaten en beschermde mariene gebieden opzetten en beheren om ecosystemen en soorten te beschermen.
• Habitatherstel: Herstel aangetaste habitats om de biodiversiteit en de veerkracht van ecosystemen te vergroten.

** 4. Hernieuwbare energietransitie:

• Investeer in hernieuwbare energiebronnen: Bevorder het gebruik van zonne-, wind-, waterkracht- en andere schone energiebronnen om de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen te verminderen.
• Energie efficiëntie: Verbeter de energie-efficiëntie in industrieën, transport en gebouwen om het energieverbruik te verminderen.

** 5. Afvalvermindering en recycling:

• Verminderen, hergebruiken, recyclen: Stimuleer afvalvermindering, hergebruik van producten en recycling van materialen om de afvalproductie te minimaliseren.

** 6. Duurzame landbouw:

• Agro-ecologie: Implementeer praktijken die de bodemgezondheid verbeteren, het gebruik van chemicaliën verminderen en de biodiversiteit bevorderen.
• Gewasrotatie: Roteer gewassen om bodemdegradatie te voorkomen en de vruchtbaarheid te verbeteren.

** 7. Water beheersing:

• Efficiënte irrigatie: Gebruik waterefficiënte irrigatiemethoden om waterverspilling in de landbouw tot een minimum te beperken.
• Waterbesparing: Stimuleer waterbesparende praktijken in huishoudens, industrieën en de landbouw.

** 8. Gemeenschapsbetrokkenheid en inheemse kennis:

• Lokale betrokkenheid: Betrek lokale gemeenschappen en inheemse volkeren bij beslissingen over het beheer van hulpbronnen die van invloed zijn op hun levensonderhoud.
• Traditionele praktijken: Integreer inheemse kennis en praktijken voor duurzaam gebruik van hulpbronnen.

** 9. Educatie en bewustzijn:

• Publiek bereik: Bewustzijn vergroten over het belang van het behoud van hulpbronnen en duurzame praktijken.
• Milieueducatie: Integreer milieueducatie in de leerplannen van scholen om een ​​verantwoordelijke houding ten opzichte van de natuur te bevorderen.

** 10. Onderzoek en innovatie: - Groene technologieën: Technologieën ontwikkelen en toepassen die de impact op het milieu verminderen, zoals schonere energieproductiemethoden en duurzame materialen. – Waardering van ecosysteemdiensten: Beoordeel en kwantificeer de waarde van ecosysteemdiensten om hun belang voor de besluitvorming te benadrukken.

** 11. Internationale samenwerking: - Grensoverschrijdend behoud: Werk over de grenzen heen samen om gedeelde ecosystemen en hulpbronnen te beschermen. – Overeenkomsten en verdragen: Neem deel aan internationale overeenkomsten die mondiale milieuproblemen aanpakken.

** 12. Maatschappelijke verantwoordelijkheid: - Duurzaam ondernemen: Moedig bedrijven aan om milieuvriendelijke praktijken toe te passen en het verbruik van hulpbronnen te verminderen.

Duurzaam beheer en behoud vereisen een evenwicht tussen menselijke behoeften en ecologisch behoud. Door deze strategieën te implementeren kunnen samenlevingen evolueren naar een rechtvaardiger en veerkrachtiger toekomst die de grenzen van de hulpbronnen van de planeet respecteert.

Toekomstblik

De toekomstperspectieven voor natuurlijke hulpbronnen en het beheer ervan zijn complex en veelzijdig, en worden gevormd door verschillende factoren, waaronder bevolkingsgroei, technologische vooruitgang, klimaatverandering en evoluerende maatschappelijke waarden. Hier volgen enkele belangrijke trends en overwegingen die de toekomst van natuurlijke hulpbronnen vorm kunnen geven:

** 1. Duurzaamheidsvereiste:

• Een groter bewustzijn van de uitdagingen op milieugebied zal waarschijnlijk leiden tot een grotere nadruk op duurzaam beheer en behoud van hulpbronnen.

** 2. Hernieuwbare energietransitie:

• Er worden voortdurende ontwikkelingen op het gebied van hernieuwbare energietechnologieën verwacht, waardoor de verschuiving van fossiele brandstoffen zal worden versneld en de uitstoot van broeikasgassen zal worden teruggedrongen.

** 3. Circulaire economie:

• Het concept van een circulaire economie, gericht op het verminderen van afval, hergebruik van materialen en recycling, zal aan belang winnen om de schaarste aan hulpbronnen aan te pakken.

** 4. Technologische innovaties:

• Innovaties op het gebied van de winning van hulpbronnen, afvalbeheer en energieproductie kunnen de gevolgen voor het milieu verzachten.

** 5. Verstedelijking en infrastructuur:

• Het beheersen van de gevolgen van de verstedelijking op het landgebruik, de vraag naar water en het energieverbruik zal een cruciale uitdaging zijn.

** 6. Biodiversiteit en herstel van ecosystemen:

• Inspanningen om ecosystemen te herstellen en de biodiversiteit te beschermen zullen van cruciaal belang worden in het licht van het verlies van leefgebieden en het uitsterven van soorten.

** 7. Klimaataanpassing:

• Gemeenschappen en industrieën zullen zich moeten aanpassen aan veranderende klimaatomstandigheden, waaronder waterschaarste, extreme weersomstandigheden en stijgende zeespiegel.

** 8. Technologische oplossingen:

• Technologieën als kunstmatige intelligentie, data-analyse en teledetectie zullen helpen bij het monitoren, beheren en behouden van hulpbronnen.

** 9. Groene financiën en investeringen:

• De toegenomen financiering voor duurzame projecten en investeringen in hernieuwbare energie en initiatieven voor natuurbehoud zullen waarschijnlijk toenemen.

** 10. Economische transformaties: – De verschuiving naar duurzamere praktijken kan leiden tot veranderingen in economische modellen en bedrijfsstrategieën.

** 11. Inheemse kennis en samenwerking: – De erkenning van het belang van inheemse kennis en betrokkenheid bij het beheer van hulpbronnen zal waarschijnlijk toenemen.

** 12. Beleid en bestuur: – Regeringen en internationale organisaties zullen een cruciale rol spelen bij het vormgeven van beleid dat duurzaam beheer van hulpbronnen bevordert.

** 13. Waterveiligheid: – Problemen met waterschaarste zullen innovatieve oplossingen vereisen voor efficiënt gebruik, behoud en eerlijke distributie.

** 14. Wereldwijde samenwerking: – Internationale samenwerking zal van essentieel belang zijn om grensoverschrijdende milieu-uitdagingen aan te pakken en duurzame ontwikkeling te bevorderen.

** 15. Milieurechtvaardigheid: – Een eerlijke verdeling van middelen en voordelen, vooral onder gemarginaliseerde gemeenschappen, zal aan belang winnen.

Het is belangrijk op te merken dat de toekomst inherent onzeker is, en dat de acties die vandaag worden ondernomen het traject van het beheer van natuurlijke hulpbronnen zullen beïnvloeden. Een duurzame toekomst vereist de collectieve inspanningen van overheden, industrieën, gemeenschappen en individuen om het verantwoorde gebruik en behoud van hulpbronnen te garanderen voor het welzijn van zowel mensen als de planeet.

Conclusie

Concluderend kan het belang van natuurlijke hulpbronnen voor het in stand houden van het leven, het stimuleren van de economische groei en het bevorderen van technologische vooruitgang niet genoeg worden benadrukt. Van de lucht die we inademen tot de energie die ons leven aandrijft: deze hulpbronnen vormen de basis van elk facet van het menselijk bestaan. Zij vormen de basis waarop wij onze samenlevingen, economieën en innovaties bouwen.

Zoals we echter hebben onderzocht, heeft de niet-duurzame exploitatie van deze hulpbronnen geleid tot aanzienlijke uitdagingen, waaronder aantasting van het milieu, uitputting van hulpbronnen en sociale conflicten. De gevolgen van dergelijke acties worden gevoeld door zowel de huidige als toekomstige generaties.

Toch is de weg voorwaarts niet een weg van wanhoop, maar van kansen en verantwoordelijkheid. Het is een oproep tot actie voor een verantwoord gebruik en behoud van hulpbronnen. We hebben het vermogen om onze praktijken te transformeren, duurzame technologieën toe te passen en beleid te implementeren dat prioriteit geeft aan het welzijn van zowel de planeet als haar bewoners.

Door de principes van duurzaam beheer te omarmen, schonere energiebronnen te gebruiken, de biodiversiteit te behouden en inheemse kennis te respecteren, kunnen we de weg vrijmaken voor een betere en rechtvaardigere toekomst. Deze toekomst hangt af van onze collectieve inzet om het delicate evenwicht van onze ecosystemen te behouden, de hulpbronnen die ons ondersteunen veilig te stellen en een bloeiende planeet door te geven aan de generaties die volgen.

Laten we verenigd zijn in het nastreven van duurzame ontwikkeling, in het besef dat we, door vandaag verstandig te handelen, een wereld kunnen creëren waarin welvaart, harmonie en verantwoord beheer van hulpbronnen naast elkaar bestaan, waardoor een erfenis van overvloed voor toekomstige generaties wordt gewaarborgd.