Ignimbrite is een pyroclastisch stollingsgesteente dat een uitzetting is van verhard tufsteen. Het bestaat uit kristal- en rotsfragmenten in een glasscherf-grondmassa, hoewel de oorspronkelijke textuur van de grondmassa waarschijnlijk is uitgewist als gevolg van hoge mate van lassen. De vorming van Ignimbrite is een zeer hete, aan de grond grenzende wolk van vulkanische as, blokken en gassen, bekend als pyroclastische stroming of pyroclastische dichtheidsstroom. Ignimbrite is synoniem met overstromingstufsteen, gelaste tufsteen, asstroomtufsteen en pyroclastische stroomafzetting
Ignimbrites bestaan uit een grotendeels gesorteerd aggregaat van vulkanische as en en puimsteen lapilli, normaal gesproken met verspreide lithische fragmenten. De as bestaat uit glasscherven en kristalfragmenten. De as bestaat mogelijk uit los en ongeconsolideerd of verhard gesteente dat bekend staat als lapilli-tufsteen. In de buurt van de vulkanische bron bevatten ignimbrites normaal gesproken dikke opeenhopingen van lithische blokken, en distaal Veel ervan vertonen metersdikke opeenhopingen van ronde puimsteentjes.
naam oorsprong: De term “ignimbrite” (van het Latijnse igni- “vuur” en imbri- “regen”) werd in 1935 bedacht door de Nieuw-Zeelandse geoloog Peter Marshall.
Groep: Vulkanisch
Kleur: Typisch lichtgekleurd (bijv. roze-wit, lichtgrijs enz.).
textuur:Afanitisch indien niet gelast, eutaxitisch indien gelast.
Minerale inhoud: Puimklasten in een fijnkorrelige glasachtige matrix kunnen lithische klasten en/offenocrysten van verschillende samenstelling bevatten.
Silicagehalte (SiO 2) – NA.
Wijzigingen: Grote hete ignimbrieten kunnen een vorm van hydrothermische activiteit veroorzaken, omdat ze de neiging hebben de natte grond te bedekken en waterlopen en rivieren te begraven. Het water uit dergelijke substraten zal de ignimbrite deken in fumarolen verlaten, geisers en dergelijke, een proces dat meerdere jaren kan duren, bijvoorbeeld na de uitbarsting van Novarupta-tufsteen. Tijdens het afkoken van dit water kan de ignimbrite-laag metasomatiseren (veranderd). Dit heeft de neiging om schoorstenen en zakken van met kaolien veranderd gesteente te vormen.
Inhoud
Ignimbrite-classificatie en petrologie
Ignimbrite bestaat voornamelijk uit een matrix van vulkanische as die bestaat uit fragmenten van vulkanisch glas, puimsteenfragmenten en kristallen. De fragmenten zijn een totaal explosieve uitbarsting. De meeste zijn fenocrysten die in het magma groeiden, maar sommige kunnen exotische kristallen zijn, zoals xenocrysten, afgeleid van andere magma's. stollingsgesteenten, of van countryrock.
De asmatrix bevat doorgaans variërende hoeveelheden rotsfragmenten ter grootte van een erwt tot kasseien, lithische insluitsels genoemd. Het zijn meestal stukjes ouder, gestold vulkanisch puin dat wordt meegevoerd door leidingwanden of van het landoppervlak. In zeldzamere gevallen zijn klasten verwant materiaal uit de magmakamer.
Als de deeltjes in een ignimbrite voldoende heet zijn bij het afzetten, kunnen ze aan elkaar lassen, en wordt de afzetting omgezet in een 'gelaste ignimbrite', gemaakt van eutaxitische lapilli-tufsteen. Wanneer dit gebeurt, worden de puimstenen lapilli gewoonlijk vlakker en verschijnen deze op rotsoppervlakken als donkere lensvormen, bekend als fiamme. Intensief gelaste ignimbrite kan glasachtige zones hebben nabij de basis en de bovenkant, de onderste en bovenste 'vitrofyres' genoemd, maar de centrale delen zijn microkristallijn ('lithoïdaal').
Een ignimbrite is een gelast pyroclastisch gesteente dat overvloedige afgeplatte juveniele klasten bevat, vaak oorspronkelijk puimsteen. De afgeplatte klasten binnen ignimbrites worden fiamme genoemd en variëren van lapilli-grootte (> 2 mm) tot blokgrootte (> 64 mm). De gelaagde textuur geproduceerd door fiamme wordt een eutaxitische textuur genoemd. De grondmassa van ignimbrites bestaat meestal uit afgeplatte vitrische scherven, maar kan lithische en kristalfragmenten bevatten. De fijnkorrelige grondmassa van veel ignimbrites heeft een roodachtige kleur als gevolg van oxidatie bij hoge temperaturen ijzer, vooral in de bovenste delen van een pyroclastische stroomafzetting. Minder gelaste stromen hebben de neiging wit of grijs te zijn, terwijl intens gelaste stromen vaak donkergrijs tot zwart zijn. Herkristallisatie en wijziging van glas binnen ignimbrite is gebruikelijk, vooral in oude voorbeelden
Chemische samenstelling van Ignimbrite
De mineralogie van een ignimbrite wordt voornamelijk bepaald door de chemie van het bronmagma.
Het typische bereik van fenocrysten in ignimbrites is biotiet, kwarts, sanidine of andere alkaliën veldspaat, af en toe hoornblende, zelden pyroxeen en in het geval van fonoliet tufstenen, de veldspaatoïde mineralen zoals nepheline en leuciet.
Vaak is bij de meeste felsische ignimbrites de kwarts polymorfen cristobaliet en tridymiet worden meestal aangetroffen in de gelaste tufstenen en breccia's. In de meeste gevallen lijkt het erop dat deze hoge-temperatuur polymorfen van kwarts na de uitbarsting plaatsvonden als onderdeel van een autogene post-eruptieve verandering in een of andere metastabiele vorm. Dus hoewel tridymiet en cristobaliet veel voorkomende mineralen zijn in ignimbrites, zijn het mogelijk geen primaire magmatische mineralen.
Ignimbrite-formatie
Ignimbrieten ontstaan door de plaatsing van pyroclastische stromen bij hoge temperaturen die onder hun eigen gewicht verdichten. Het uitscheiden van vluchtige stoffen uit pyroclasten na plaatsing kan verandering van de omringende grondmassa veroorzaken en blaasjes genereren. Reomorfe stroming van ignimbrites kan optreden na plaatsing, wat resulteert in vervorming van gelaagdheid, klasten en blaasjes. Bij dikke ignimbrites kan kolomvormige verbinding optreden als gevolg van samentrekking tijdens langzame afkoeling.
Sommige ontvlambaar deposito's die wereldwijd worden aangetroffen, zijn losse en ongeconsolideerde rotsformaties. Anderen hebben drie verschillende lagen. De bovenste en onderste lagen die aan de grond en de lucht boven de afzetting waren blootgesteld, koelden veel sneller af en leken op elkaar sedimentair gesteente lagen.
Ontvlam plaatsen
Ignimbrites zijn een soort vulkanisch gesteente dat wordt gevormd door de consolidatie van hete as- en puimsteenfragmenten die worden uitgeworpen tijdens explosieve vulkaanuitbarstingen. Ze worden vaak geassocieerd met pyroclastische stromen, dit zijn snel bewegende, zeer destructieve mengsels van heet gas en vulkanisch puin. Ignimbrites zijn te vinden in verschillende delen van de wereld, en enkele opmerkelijke plaatsen zijn onder meer:
- Tuff Canyon, Big Bend National Park, VS: Dit afgelegen gebied in Texas staat bekend om zijn spectaculaire opnames van Ignimbrieten uit het Eoceen. De Tuff Canyon Trail biedt bezoekers de kans om deze vulkanen te zien rotsen dichtbij.
- Vulkanische zone Taupo, Nieuw-Zeeland: De vulkanische zone Taupo op het Noordereiland van Nieuw-Zeeland herbergt talloze ignimbrites, waaronder de Oruanui en Whakamaru Ignimbrites, die werden geproduceerd door enkele van 's werelds krachtigste uitbarstingen.
- Valle Grande, Argentinië: Valle Grande in de Argentijnse Andes staat bekend om de enorme en goed bewaarde afzettingen van ignimbrites, waaronder de Huanuluan Ignimbrite en de Ventana Ignimbrite.
- Santorini, Griekenland: Het eiland Santorini in de Egeïsche Zee bestaat uit verschillende lagen vulkanische afzettingen, waaronder ignimbrieten, gevormd tijdens de vulkanische geschiedenis.
- Tenerife, Canarische Eilanden: Het eiland Tenerife, onderdeel van de Canarische Eilanden, bevat ignimbrieten die zijn gevormd tijdens de vulkanische activiteit die verband houdt met het Teide-Pico Viejo-complex, waaronder de Roques de García Ignimbrite.
- Pantelleria, Italië: Het eiland Pantelleria, gelegen in de Middellandse Zee tussen Sicilië en Tunesië, staat bekend om zijn schitterende afzettingen, met name de Groene Tuff, een kleurrijke variëteit.
- Valles Caldera, New Mexico, VS: De Valles Caldera, een vulkanische caldera in New Mexico, bevat uitgebreide ignimbrite-afzettingen van oude uitbarstingen.
- Lipari, Italië: Op de Eolische eilanden, inclusief Lipari, zijn ignimbrites te zien in hun vulkanische rotsformaties.
- Petroglyph National Monument, New Mexico, VS: Petroglyph National Monument in New Mexico staat bekend om zijn rotstekeningen, maar heeft ook ontzagwekkende formaties in het vulkanische landschap.
- Yellowstone Nationaal Park, VS: Yellowstone staat bekend om zijn geothermische kenmerken, maar het bevat ook gloeiende afzettingen van eerdere vulkaanuitbarstingen.
Dit zijn slechts enkele voorbeelden van plaatsen waar ignimbrites te vinden zijn. Vergeet niet om de lokale regelgeving en veiligheidsrichtlijnen te controleren bij het verkennen van vulkanische terreinen, omdat deze gevaarlijk kunnen zijn vanwege de mogelijkheid van aanhoudende vulkanische activiteit of onstabiel terrein.
Ignimbrite-gebruiksgebied
- Yuca Berg Repository, een terminalopslagfaciliteit van het Amerikaanse Department of Energy voor verbruikte kernreactoren en ander radioactief afval, bevindt zich in een afzetting van ignimbrite en tufsteen.
- De gelaagdheid van ignimbrites wordt gebruikt bij het bewerken van de steen, omdat deze soms in handige platen splitst, wat handig is voor plavuizen en bij het aanleggen van tuinranden.
- In de Hunter-regio van New South Wales dient ignimbrite als een uitstekend aggregaat of 'blauw metaal' voor wegverharding en bouwdoeleinden.
Referenties
- Bonewitz, R. (2012). Rotsen en mineralen. 2e druk. Londen: DK Publishing.
- Wikipedia-bijdragers. (2019, 9 maart). Ontvlammen. In Wikipedia, de vrije encyclopedie. Opgehaald op 14 april 57, 11:2019, van https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Ignimbrite&oldid=886940683
