De San Andreas-breuk is een grote geologische breuk in Californië, VS. Het is een transformatiefout, wat betekent dat het een grens is tussen twee tektonische platen die horizontaal langs elkaar schuiven. De San Andreas-breuk strekt zich uit over ongeveer 800 kilometer door Californië, van de Saltonzee in het zuiden tot Kaap Mendocino in het noorden.
De San Andreas-breuk wordt geassocieerd met de grens tussen de Pacifische plaat en de Noord-Amerikaanse plaat. De Pacifische plaat beweegt noordwestwaarts ten opzichte van de Noord-Amerikaanse plaat en de twee platen glijden horizontaal langs elkaar. Deze beweging langs de breuklijn kan tot aardbevingen leiden, omdat de platen vastzitten en dan plotseling langs elkaar heen glijden, waardoor opgeslagen energie vrijkomt in de vorm van seismische golven.
De San Andreas-breuk staat bekend om zijn lange geschiedenis van seismische activiteit en is verantwoordelijk geweest voor enkele van de belangrijkste aardbevingen in de geschiedenis van Californië, waaronder de aardbeving in San Francisco in 1906. Het wordt nauwlettend gevolgd door seismologen en geologen vanwege het potentieel voor toekomstige aardbevingen langs de breuklijn. De San Andreas-breuk dient ook als een belangrijk natuurlijk laboratorium voor het bestuderen van breukmechanica, aardbevingsprocessen en tektonische plaatinteracties.
.
