Carbonatatie is een chemisch verweringsproces dat optreedt wanneer koolstofdioxide (CO2) in de atmosfeer reageert met water (H2O) om koolzuur (H2CO3) te vormen, dat vervolgens kan reageren met mineralen in gesteenten om nieuwe verbindingen te vormen. Carbonatatie is vooral effectief op gesteenten die calciumcarbonaat (CaCO3) bevatten, zoals kalksteen en marmer.
Het koolzuur dat ontstaat tijdens de carbonatatie reageert met het calciumcarbonaat in het gesteente en vormt calciumbicarbonaat (Ca(HCO3)2), dat oplosbaar is in water. Dit proces lost het gesteente in de loop van de tijd op, waardoor ondergrondse grotten, sinkholes en andere unieke geologische kenmerken ontstaan.
Carbonatatie is een belangrijk natuurlijk proces dat helpt de koolstofcyclus van de aarde te reguleren door koolstofdioxide uit de atmosfeer te verwijderen en op te slaan in de vorm van calciumbicarbonaat. Overmatige carbonatatie kan echter leiden tot de afbraak en erosie van rotsformaties, wat negatieve gevolgen kan hebben voor het milieu en de menselijke infrastructuur. Carbonatatie is ook een sleutelproces bij de vorming van veel minerale hulpbronnen, waaronder kalksteen, dolomiet en sommige soorten ertsafzettingen.
.
