Edelsteen

Edelsteen is elk mineraal dat zeer gewaardeerd wordt vanwege zijn schoonheid, duurzaamheid en zeldzaamheid. Het wordt op de een of andere manier verbeterd door de vorm te veranderen, meestal door snijden en polijsten. De meeste edelstenen beginnen als kristallen van mineralen of als aggregaten van kristallen. Materiaal van niet-organische oorsprong (bijv. parel, bloedkoraal en barnsteen) met verschillende kristallen van oorsprong wordt ook geclassificeerd als edelstenen.

GESCHIEDENIS VAN EDELSTENEN

Het gebruik van edelstenen in de menselijke geschiedenis gaat terug tot het Boven-Paleolithicum (25,000–12,000 v.Chr.). Mensen werden aanvankelijk aangetrokken door de felle kleuren en prachtige patronen van edelstenen. Toen het vormen van stenen ter versiering voor het eerst begon, werden ondoorzichtige en zachte exemplaren gebruikt. Naarmate de vormtechnieken verbeterden, begonnen hardere stenen in edelstenen te worden gesneden. Kralen van de kwartsvariëteiten harde carneool en bergkristal werden vervaardigd in Mesopotamië (nu Irak) in het 7e millennium voor Christus. Uit verslagen uit die tijd blijkt dat mensen dachten dat stenen een mystieke waarde hadden – een overtuiging die tot op de dag van vandaag voortduurt.

GEM MIJNBOUW

Edelsteenafzettingen ontstaan ​​in verschillende geologische omgevingen. Misschien wel de bekendste zijn de ‘pijpen’ van kimberliet, waaruit de meeste diamanten worden gewonnen door middel van hardgesteentemethoden zoals boren en stralen. Andere edelstenen die ook uit het gesteente zijn gewonnen waarin ze zich vormen, zijn kwartsvariëteiten, opaal, toermalijn, topaas, smaragd, aquamarijn, enkele saffieren en robijnen, turkoois, lapis lazuli en chrysoberyl. Harde en dichte edelstenen die ongevoelig zijn voor chemische verwering worden door water meegevoerd naar afzettingen zoals rivierbeddingen, stranden en de oceaanbodem. Placer-mijnbouwtechnieken bootsen de creatie van de placer na door dichtere mineralen in stromend water te scheiden. De eenvoudigste methoden zijn pannen en zeven, of het grind door een trog met stromend water leiden met schotten op de bodem. Het lichtere materiaal spoelt weg, maar dichtere edelstenen blijven achter.

GEZICHT

Edelstenen kunnen op verschillende manieren gevormd worden. Ondoorzichtige of doorschijnende halfedelstenen, zoals agaat en jaspis, worden in de trommel gepolijst, gesneden, gegraveerd of gesneden met een afgerond bovenoppervlak en een platte onderkant. Het slijpen en polijsten van platte vlakken op de steen wordt facetten genoemd. Facetten worden in specifieke geometrische posities onder specifieke hoeken geplaatst, afhankelijk van de afbuiging van het licht binnen een bepaalde GEM-SNIJDING. Er zijn drie basistypen facetslijping: getrapt (met rechthoekige facetten), briljant (met driehoekige facetten) en gemengd (een combinatie van facetten). de twee). De eerste facetten hadden waarschijnlijk betrekking op het slijpen van diamanten in Italië vóór de 15e eeuw. Eerst werden alleen de natuurlijke vlakken van octaëdrische diamantkristallen gepolijst. steen. Transparante stenen, zoals amethist, diamant en saffier, zijn gefacetteerd om hun schittering en ‘vuur’ te maximaliseren of de kleur te versterken. Hoewel veel materiaal wordt weggeslepen tijdens het snijden, wordt de uiteindelijke waarde aanzienlijk verbeterd.

GEM-SNIJDEN

Er zijn drie basistypen facetslijping: stap (met rechthoekige facetten), briljant (met driehoekige facetten) en gemengd (een combinatie van beide). De eerste facetten hadden waarschijnlijk betrekking op het slijpen van diamanten in Italië vóór de 15e eeuw. Eerst werden alleen de natuurlijke vlakken van octaëdrische diamantkristallen gepolijst. steen. Transparante stenen, zoals amethist, diamant en saffier, zijn gefacetteerd om hun schittering en ‘vuur’ te maximaliseren of de kleur te versterken. Hoewel veel materiaal wordt weggeslepen tijdens het snijden, wordt de uiteindelijke waarde aanzienlijk verbeterd. De rozensnede werd ontwikkeld in de 17e eeuw. Rond 1700 ontstond de briljantslijpvorm (de huidige favoriet voor diamanten en andere kleurloze edelstenen). De smaragdgroene slijpvorm werd al snel ontwikkeld om waardevol materiaal te besparen, omdat de rechthoekige slijpvorm zich aanpast aan de vorm van smaragdgroene kristallen. Tegenwoordig zijn er honderden mogelijke edelsteensneden.