Olivijn is een van de meest voorkomende mineralen in de aarde, en is een belangrijk gesteentevormend mineraal. Desondanks zijn begeerlijke exemplaren en enorme kristallen ongebruikelijk en modieus. Slechts enkele plaatsen leveren grote voorbeelden van dit mineraal op, ook al worden wereldwijd kleine en microscopisch kleine korrels aangetroffen. Het wordt eveneens aangetroffen in meteorieten, en in veel daarvan werden massieve korrels gesuggereerd.
NaamOlivijn ontleent zijn naam aan de gebruikelijke olijfgroene kleur van het mineraal, en is de term die gewoonlijk aan de soort wordt gegeven als er over wordt gesproken als een rotsvormend mineraal. Olivijn is een oude naam voor de soort.
Wijziging: Zeer gemakkelijk te veranderen naar serpentijn en minder vaak naar iddingsite. Magnesiet en ijzer Als gevolg van de verandering kunnen zich tegelijkertijd oxiden vormen.
Diagnostische functies: Meestal te onderscheiden door zijn glasachtige glans, conchoïdale breuk, groene kleur en korrelige aard.
Samenstelling:: Silicaat van magnesium en ferro-ijzer, (Mg,Fe)2Si0 4 . Er bestaat een complete isomorfe reeks, variërend van forsteriet, Mg2Si04, tot fayaliet, Fe2Si04. De meest voorkomende olivijnen zijn rijker aan magnesium dan aan ijzer
kristallografie: orthorhombisch; dipyramidaal. Kristallen zijn meestal een combinatie van prisma, macro- en brachypinacoïden en koepels, piramide en basis. Vaak afgeplat evenwijdig aan de macro- of brachypinacoïde. Meestal in ingebedde korrels of in korrelige massa's.
Inhoud
Voorkomen en vorming van olivijn
Het meeste olivijn dat op de aardbodem wordt gevonden, is donker gekleurd stollingsgesteenten. Het kristalliseert meestal in de aanwezigheid van plagioklaas en pyroxeen vormen Gabbro or bazalt. Deze variëteiten van rotsen zijn maximaal niet ongebruikelijk bij uiteenlopende plaatbeperkingen en op hotspots in de centra van tektonische platen.
Olivijn heeft een totaal hoge kristallisatietemperatuur in vergelijking met andere mineralen. Dat maakt het een van de eerste mineralen die uit magma kristalliseert. Tijdens de langzame afkoeling van een magma kunnen olivijnkristallen zich bovendien vormen en vervolgens bezinken naar de laagste delen van de magmakamer vanwege hun bijzonder hoge dichtheid. Deze gerichte accumulatie van olivijn kan resulteren in de vorming van olivijnrijke gesteenten, waaronder duniet in de lagere componenten van een magmakamer.
De transparante groene variant staat bekend als peridoot. Het werd in de oudheid in het Oosten als juweel gebruikt, maar de exacte locatie van de stenen is niet bekend. Momenteel wordt peridot gevonden op St. John's Island in de Rode Zee, en in ronde korrels geassocieerd met pyrope granaat in het oppervlaktegrind van Arizona en New Mexico. Kristallen van olivijn worden gevonden in de lava's van de Vesuvius. Grotere kristallen, veranderd in serpentijn, komen uit Sharum, Noorwegen. Olivijn komt in korrelige massa voor in vulkanische bommen in het Eifeldistrict, Duitsland en in Arizona. Dunite-rotsen worden gevonden bij Dun Berg, Nieuw-Zeeland, en met de korund deposito's van Noord-Carolina
Olivijn compositie
Olivijn is de naam die wordt gegeven aan een reeks silicaatmineralen met een algemene chemische samenstelling van A2SiO4. In die algemene samenstelling is “A” doorgaans Mg of Fe, maar in ongebruikelijke situaties kan dit Ca, Mn of Ni zijn.
De chemische samenstelling van de meeste olivijn ligt ergens tussen puur forsteriet (Mg2SiO4) en puur fayaliet (Fe2SiO4). In die reeks kunnen Mg en Fe elkaar vrijelijk vervangen in de atomaire structuur van het mineraal – in elke verhouding. Deze vorm van non-stop variatie in de samenstelling wordt een “sterke oplossing” genoemd en wordt in chemische componenten weergegeven als (Mg,Fe)2SiO4.
| Mineraal | Chemische samenstelling |
| forsterite | Mg2SiO4 |
| Fayaliet | Fe2SiO4 |
| Monticelliet | CaMgSiO4 |
| Kirschsteiniet | CaFeSiO4 |
| tefroiet | Mn2SiO4 |
Fysieke eigenschappen van olivijn
Olivijn is meestal onervaren van kleur, maar kan ook geel-onervaren, groenachtig geel of bruin zijn. Het is duidelijk doorschijnend met een glasachtige glans en een hardheid tussen 6.5 en 7.0. Het is het eenvoudigste, niet ongebruikelijke stollingsmineraal in deze woningen. De eigenschappen van olivijn zijn samengevat in de tabel.
| Chemische classificatie | silicaat |
| Kleur | Meestal olijfgroen, maar kan geelgroen tot heldergroen zijn; ijzerrijke exemplaren zijn bruingroen tot bruin |
| Streep | Kleurloos |
| Glans | Glasachtig |
| doorschijnenheid | Transparant tot doorschijnend |
| Decollete | Slecht decolleté, broos met conchoïdale breuk |
| Mohs hardheid | 6.5 tot 7 |
| Soortelijk gewicht | 3.2 tot 4.4 |
| Diagnostische eigenschappen | Groene kleur, glasachtige glans, conchoïdale breuk, korrelige textuur |
| Chemische samenstelling | Typisch (Mg, Fe)2SiO4. Ca, Mn en Ni bezetten zelden de Mg- en Fe-posities. |
| Crystal-systeem | Orthorhombisch |
| u gebruikt | Edelstenen, een afnemend gebruik van bakstenen en vuurvast zand |
Olivijn optische eigenschappen
| Formule | (MgFe)2SiO4 |
| Crystal-systeem | Orthorhombisch |
| Kristal gewoonte | Korrelige massa's of ronde korrels |
| Decollete | Slecht decolleté op (010) en (110) |
| Kleur/Pleochroïsme | Olijf of geelgroen in handmonsters. Kleurloos tot lichtgroen in dunne sectie. Zwak, lichtgroen pleochroisme in dunne sectie. |
| Optisch teken | Biaxiaal (-); of Biaxiaal (+) |
| 2V | 82-90; forsteriet 46-90; fayaliet |
| Optische oriëntatie | X=b Y=c Z=een OAP = (001) |
| Brekingsindexen alfa = bèta = gamma = delta= | forsteriet-fayaliet 1.635-1.827 1.651-1.869 1.670-1.879 0.035-0.052 |
| Uitdoving | parallel |
| Spreiding | Relatief zwak |
| Onderscheidende kenmerken | Olivijn wordt algemeen erkend door zijn hoge vertraging, opvallende breuken, gebrek aan splijting en verandering in serpentijn. Kleurloos tot olijfgroen in dun gedeelte. Interferentiekleuren van de tweede orde. Hoge opluchting. Gebrek aan decolleté. H= 7. G= 3.22 tot 4.39. Het soortelijk gewicht neemt toe en de hardheid neemt af met toenemende Fe. De streep is kleurloos of wit. |
| bronnen | Nesse (1986) Inleiding tot optisch Mineralogie. Mindat.org. |
Olivijn toepassingen
Olivijn is een mineraal dat niet regelmatig in het bedrijfsleven wordt gebruikt. Het meeste olivijn wordt in metallurgische strategieën gebruikt als slakconditioner. Olivijn met een hoog magnesiumgehalte (forsteriet) wordt in hoogovens gebracht om onzuiverheden uit metaal te verwijderen en een slak te vormen.
Olivijn is ook gebruikt als vuurvast materiaal. Het wordt gebruikt om vuurvaste baksteen te maken en als gietzand. Beide toepassingen nemen af omdat alternatieve stoffen minder duur zijn en eenvoudiger te verkrijgen zijn.
- Olivijn is eveneens het mineraal van de edelsteen die ‘peridoot’ wordt genoemd. Het is een geelgroene tot groene edelsteen die erg populair is in oorbellen. Peridot dient als geboortesteen voor de maand augustus. De meest gewaardeerde tinten zijn donker olijfgroen en een glanzende limoen onervaren. Deze exemplaren zijn van het mineraal forsteriet vanwege het feit dat het ijzerrijke fayaliet meestal een bruinachtige, veel minder perfecte kleur heeft.
- Een groot deel van de peridot van de arena die wordt gebruikt bij de massaproductie van oorbellen, wordt gewonnen in het San Carlos-reservaat in Arizona. Daar vormen een paar basaltstromen met daarin korrelige olivijnknobbeltjes de aanvoer van de peridoot. De meeste stenen die daar worden geproduceerd zijn enkele karaats of minder groot en bevatten regelmatig zichtbare kristallen chromiet of andere mineralen. Ze worden in Azië en onderrug naar de VS gesneden in zakelijke oorbellen.
Referenties
- Bonewitz, R. (2012). Rotsen en mineralen. 2e druk. Londen: DK Publishing.
- Dana, JD (1864). Handleiding voor mineralogie... Wiley.
- Mindat.org. (2019): Minerale informatie, gegevens en locaties.. [online] Beschikbaar op: https://www.mindat.org/ [Geraadpleegd. 2019].
- Smith.edu. (2019). Geowetenschappen | Smit College. [online] Beschikbaar op: https://www.smith.edu/academics/geosciences [Geraadpleegd op 15 maart 2019].
