Inbreuk

Breccia is een type van sedimentair gesteente dat een belangrijke rol speelt op het gebied van de geologie. Het wordt gekenmerkt door zijn kenmerkende uiterlijk, dat bestaat uit hoekige rotsfragmenten en klasten die aan elkaar zijn gecementeerd. Deze rotsfragmenten kunnen in grootte variëren van kleine steentjes tot grote rotsblokken, en zijn doorgaans omgeven door een fijnkorrelige matrix die als cementeringsmateriaal dient. Breccia ontstaat door een proces dat bekend staat als brecciatie, waarbij het breken en opnieuw in elkaar zetten van rotsen.

Overzicht: Breccia is een veel voorkomend gesteentetype dat in verschillende geologische omgevingen wordt aangetroffen, waaronder fout zones, inslagkraters en alluviale waaier deposito's. De vorming ervan kan het resultaat zijn van een reeks geologische processen, en er blijft vaak waardevolle informatie over de geschiedenis en omstandigheden van zijn vorming bewaard. Er zijn verschillende soorten breccia, waaronder breukbreccie, impactbreccie en vulkanische breccia, elk met zijn unieke kenmerken en vormingsprocessen.

Belang in de geologie: Breccia is om verschillende redenen belangrijk op het gebied van de geologie:

1. Structurele analyse: De hoekige fragmenten in breccia kunnen waardevolle informatie verschaffen over de krachten en spanningen die ervoor zorgden dat de rotsen braken en uiteenvielen. Geologen kunnen de oriëntatie en rangschikking van klasten bestuderen om inzicht te krijgen in de geschiedenis van vervorming en breuken in een gebied.
2. Impactgebeurtenissen: Inslagbreccie wordt vaak geassocieerd met inslaglocaties van meteorieten of asteroïden. Door impact-breccie te bestuderen, kunnen geologen leren over de omvang, snelheid en invalshoek, evenals de gevolgen voor het milieu van dergelijke gebeurtenissen.
3. Minerale afzettingen: Breccia kan dienen als gastgesteente voor minerale afzettingen. Erts mineralen kan geconcentreerd zijn in de breuken en poriën van afgebroken gesteenten, waardoor het een belangrijk doelwit is voor de exploratie van mineralen.
4. palaeontologie: In sommige gevallen, fossielen of oude organismen kunnen tijdens de vorming ervan in breccia worden opgenomen. De studie van fossieldragende breccia kan inzicht verschaffen in ecosystemen en milieuomstandigheden uit het verleden.
5. hydrogeologie: Breccia kan de grondwaterstroming en de kenmerken van de watervoerende laag beïnvloeden. De porositeit en permeabiliteit van brecciaatgesteenten kunnen variëren, wat de beweging van water en de kans op grondwaterverontreiniging of winning van hulpbronnen beïnvloedt.
6. Geologische geschiedenis: Breccia kan dienen als geologisch archief, waarin bewijsmateriaal van geologische gebeurtenissen en processen uit het verleden wordt bewaard. Door brecciatiegesteenten te analyseren, kunnen geologen de geschiedenis van een gebied reconstrueren, inclusief breuken, erosie en sedimentatie.

Samenvattend is breccia een divers en informatief gesteentetype dat belangrijke aanwijzingen bevat over geologische processen. structurele geologie, impactgebeurtenissen, minerale hulpbronnen en omgevingsomstandigheden. De studie en analyse ervan dragen aanzienlijk bij aan ons begrip van de geschiedenis van de aarde en de processen die onze planeet hebben gevormd.

textuur: klastisch (grofkorrelig).

Korrelgrootte: > 2 mm; klasses die gemakkelijk met het blote oog zichtbaar zijn, moeten identificeerbaar zijn.

Hardheid: Svaak tot hard, afhankelijk van de samenstelling van de klas en de sterkte van het cement.

Kleur: Afhankelijk van de klasse- en matrixsamenstelling.

Klasten: variabele, maar over het algemeen hardere gesteentesoorten en/of mineralen domineren.

Andere kenmerken: Ruw bij aanraking door hoekige klasten.

Classificatie van Breccia

Breccia kan verder worden onderverdeeld volgens:

Klasse – kan worden onderverdeeld in twee grote lessen:

• Klachten ondersteund - waarbij de klasten met elkaar in contact komen en de matrix de lege ruimtes opvult; En
• Matrix ondersteund - waarbij de klasten geen contact maken en de matrix elke klas omringt;

Klaast maat – kwaliteit (2 – 6 mm), medium (6 – 20 mm), grof (20 – 60 mm), zeer grof (> 60 mm);

sorteer – er wordt slecht gezorgd voor een groep die bestaat uit een mengsel van klasten van gelijke grootte, terwijl een groep die voornamelijk bestaat uit klassen van gelijke grootte goed gesorteerd is;

Lithologie – waarbij de klasten een paar gesteentesoorten vormen, wordt polymictisch (of petromictisch) genoemd, terwijl een klasten waarbij de klasten van één enkel gesteentetype zijn, monomictisch (of oligomictisch) is.

Er zijn veel verschillende namen van breccia's. Het gaf namen aan veelgebruikte namen bij het verwijzen naar een rots of rotspuin dat uit hoekige fragmenten bestond. Hoewel het voornamelijk wordt gebruikt voor gesteenten van sedimentaire oorsprong, kan het ook voor andere soorten gesteenten worden gebruikt.

Breccia samenvouwen: Verpletterd gesteente dat het gevolg is van het instorten van een grot of magmakamer.

Fout Breccia of tektonische Breccia: Verpletterd gesteente gevonden in het contactgebied tussen twee breukblokken en geproduceerd door beweging van de breuk.

Stroom Breccia: Een lavatextuur die ontstaat wanneer de korst van een lavastroom tijdens beweging wordt gebroken en door elkaar gegooid.

Vouw Breccia: gevormd door het vouwen en breken van dunne, broze rotslagen die zijn bedekt met incompetente, ductiele lagen.

Stollingsbreccia of vulkanische Breccia: Een term die wordt gebruikt voor een gesteente dat is samengesteld uit hoekige fragmenten van stollingsgesteenten. “Flow breccia” en “pyroclastische breccia” zouden “stollingsbreccie” kunnen worden genoemd.

Impact Breccia: Een afzetting van hoekig gesteente, geproduceerd door de inslag van een asteroïde of ander kosmisch lichaam. Zie een artikel over ‘impactites’.

Monict Breccia: waarvan de klasten zijn samengesteld uit één enkel gesteentetype, mogelijk allemaal uit één enkele gesteente-eenheid.

Polymict Breccia: Een breccia waarvan de klasten zijn samengesteld uit veel verschillende gesteentesoorten.

Pyroclastische Breccia: Een term die wordt gebruikt voor een afzetting van stollingsgesteente dat is uitgeworpen door een vulkanische explosie of pyroclastische stroming.

Wanneer je het woord ‘breccia’ hoort dat verwijst naar een rots of gesteentemateriaal, is het redelijk veilig om aan te nemen dat het hoekige stukken betekent.

Chemische samenstelling van Breccia

Het is de opeenstapeling van rotsfragmenten, dus de lithische fragmenten zullen het soort breccia beschrijven. Omdat de samenstelling van breccia van verschillende soorten is, heeft deze invloed op het soort rotsfragmenten, waaronder: zandsteen breccia, kalksteen breccia, graniet breccia, enzovoort. Andere breccia die unieke rotsfragmenten bevatten, worden polymictische breccia genoemd.

Kleur van Breccia: Breccia kan verschillende kleuren hebben, afhankelijk van de kleur van de hoekige fragmenten. De kleur van de matrix en rotsfragmenten bepalen de kleur van de breccia.

Verschil tussen Breccia en conglomeraat

Zowel de breccia als conglomeraat zijn klastisch sedimentair gesteente met fragmenten van meer dan 2 millimeter lang. Het onderscheid tussen hen ligt in de vorm van de fragmenten. De deeltjes van breccia zouden hoekig zijn en mensen van de conglomeraat rond zou kunnen zijn. Als een van deze gesteenten zich maar op enige afstand van het brongesteente bevindt, kan dit gewoonlijk worden onderscheiden door de deeltjesvorm.

Vorming van de rots

Sedimentaire Breccia

Sedimentaire breccia is een soort klastisch sedimentair gesteente dat is vervaardigd van hoekige tot subhoekige, willekeurig georiënteerde klasten van verschillende sedimentair gesteente. Een conglomeraat, door gebruik te maken van evaluatie, is een sedimentair gesteente dat bestaat uit afgeronde fragmenten of klasten van reeds bestaande gesteenten. Zowel breccia als conglomeraat zijn samengesteld uit fragmenten met een gemiddelde lengte van meer dan 2 mm (0.079 inch).

Het bestaat uit hoekige, slecht gesorteerde, onrijpe rotsfragmenten in een fijnkorrelige grondmassa die kan worden geproduceerd door middel van massaverspilling. Dikke reeksen sedimentaire (colluviale) breccia worden doorgaans gevormd na breuksporen in grabens. Het kan ook ontstaan ​​langs een begraven stroomkanaal, waar het accumulatie vertoont naast een juveniele of haastig vloeiende beweging.

Het kan worden gevormd via onderzeese puinstromen. Turbidieten komen voor als fijnkorrelige perifere afzettingen bij sedimentaire brecciastromen.

In een karstgebied kan zich ook een instortende breccia vormen als gevolg van het uiteenvallen van gesteente in een sinkhole of in grotontwikkeling.

Fout Breccia

Breukbreccie is het gevolg van de schurende beweging van breukblokken terwijl ze langs elkaar glijden. Daaropvolgende cementering van deze beschadigde fragmenten kan plaatsvinden door middel van de vorming van mineraalwater in het grondwater.

Stollend

Stollingsgesteenten (detritaal) kunnen in twee instructies worden verdeeld:

• Gebroken, fragmentarische rotsen die verband houden met vulkaanuitbarstingen, zowel van de lava- als de pyroclastische soort;
• Gebroken, fragmentarische gesteenten geproduceerd door opdringerige benaderingen, meestal geassocieerd met plutons of porfieraandelen.

Vulkanische pyroclastische rotsen worden gevormd door middel van een explosieve uitbarsting van lava en eventuele rotsen die in de uitbarstende kolom kunnen worden meegevoerd. Dit kan ook bestaan ​​uit stenen die van de wand van de magmaleiding zijn geplukt, of lichamelijk zijn opgepikt door de volgende pyroclastische golf. Vooral lava rhyoliet en dacietstromen hebben de neiging klastisch vulkanisch gesteente te vormen via een methode die autobrecciatie wordt genoemd. Dit gebeurt terwijl de dikke, bijna sterke lava in blokken uiteenvalt en die blokken vervolgens weer in de lavastroom worden opgenomen en door elkaar worden gegooid met het ultieme vloeibare magma. De daaruit voortvloeiende breccia is uniform qua gesteentesoort en chemische samenstelling.

Binnen de vulkanische leidingen van explosieven vulkanen de vulkanische breccia-omgeving gaat over in de opdringerige breccia-omgeving. Daar heeft de opwellende lava de neiging te stollen op een bepaald punt van rustige duur, waardoor het het handigst is om door daaropvolgende uitbarstingen te worden verbrijzeld.

Impact

Inslagbreccies zijn bedoeld als diagnose van een inslagmoment bestaande uit een asteroïde of komeet die de aarde plaatst en bevinden zich doorgaans bij inslagkraters. Impact breccia, een soort impactiet, ontstaat tijdens de techniek van effectkraters, terwijl grote meteorieten of kometen inslaan op de aarde of andere rotsachtige planeten of asteroïden. Breccia van deze soort kan worden geschonken op of onder de grond van de krater, in de rand of in de ejecta die buiten de krater wordt uitgestoten. Inslagbreccie kan worden gediagnosticeerd op basis van de prevalentie ervan in of rond een bepaalde inslagkrater, en/of een verband met verschillende producten van inslagkraters, waaronder verbrijzelkegels, inslagglas, omgebogen mineralen en chemisch en isotopisch bewijs van besmetting met buitenaards materiaal (bijv. Iridium- en osmiumafwijkingen).

Hydrothermale

Hydrothermale breccia's ontstaan ​​doorgaans op ondiepe aardkorstniveaus (<1 km) tussen honderdvijftig en 350 °C, terwijl seismische of vulkanische belangstelling ervoor zorgt dat er een leegte ontstaat langs een breuk diep onder de grond. De leegte zuigt heet water aan, en als de druk in de holte daalt, kookt het water hevig. Bovendien zorgt het plotselinge begin van een holte ervoor dat gesteente aan de randen van de breuklijn destabiliseert en naar binnen implodeert, en dat het gebroken gesteente verstrikt raakt in een kolkende combinatie van gesteente, stoom en kokend water. Rotsfragmenten botsen met elkaar en met de randen van de leegte, en de hoekige fragmenten worden groter afgerond. Vluchtige gassen gaan verloren in de stoomsectie naarmate het koken voortduurt, met name kooldioxide. Als gevolg hiervan verandert de chemie van de vloeistoffen en slaan ertsmineralen onverwachts neer. Breccia-gehost ertsafzettingen zijn heel gebruikelijk.

De morfologie van breccia's geassocieerd met ertsafzettingen varieert van aderen met tabulaire dekzeilen en klastische dijken geassocieerd met onder overdruk staande sedimentaire lagen, tot opdringerige diatreme breccia's (breccia-pijpen) op grote schaal, of misschien een paar synsedimentaire diatremen die uitsluitend zijn gevormd door middel van de overdruk van porievloeistof. binnen sedimentaire bekkens. Hydrothermische breccia's worden meestal gevormd door middel van hydrofracturering van gesteenten door middel van hoge druk hydrothermale vloeistoffen. Ze zijn gebruikelijk in de epithermische ertsomgeving en zijn nauw verbonden met opdringerige ertsafzettingen, waaronder skarns, greisens en porfiergerelateerde mineralisatie. Epithermische afzettingen worden gedolven koper, zilver en goud.

Breccia Locaties

Breccia is te vinden in verschillende geologische omgevingen over de hele wereld. De aanwezigheid ervan op een specifieke locatie hangt af van de geologische processen die daar hebben plaatsgevonden. Hier zijn enkele veel voorkomende locaties waar breccia te vinden is:

1. Foutzones: Breukbreccie vormt zich langs breuklijnen waar rotsen breken en verplaatsen als gevolg van tektonische krachten. Deze hoekige rotsfragmenten worden vaak aan elkaar gecementeerd door mineralen zoals kwarts, calcietof klei. Breukbreccia kan worden waargenomen langs actieve en inactieve breuklijnen.
2. Inslagkraters: Inslagbreccie wordt vaak geassocieerd met inslagkraters van meteorieten of asteroïden. Deze kraters ontstaan ​​wanneer hemellichamen tegen het aardoppervlak botsen, waardoor intense schokgolven en het breken van rotsen ontstaan. De resulterende inslagbreccie bewaart het bewijs van de inslag en wordt vaak aangetroffen in en rond de kraterrand.
3. Vulkanische omgevingen: Vulkanische breccia kunnen zich vormen in vulkanische omgevingen wanneer explosieve uitbarstingen verschillende soorten vulkanisch gesteente fragmenteren en vermengen. Deze afgebroken afzettingen zijn te vinden in de buurt van vulkanen, in vulkanische caldera's en in vulkanische aslagen.
4. Alluviale ventilatoren: Alluviale waaierbreccie ontstaat in droge gebieden waar snelstromend water rotsfragmenten en sedimenten bergafwaarts voert. Deze afzettingen hopen zich op aan de voet van bergen of heuvels en kunnen in de loop van de tijd worden gecementeerd, waardoor alluviale waaierbreccia ontstaat.
5. Onderzeese omgevingen: In onderwateromgevingen kunnen sedimentaire gesteenten, turbidieten genaamd, brecciatielagen bevatten. Turbidieten worden onder water gevormd aardverschuivingen of sediment-zwaartekrachtstromen, wat wel kan leiden tot het ontstaan ​​van breccia-lagen binnen de sedimentaire sequentie.
6. Grotomgevingen: Grotbreccie kan zich in grotten ontwikkelen door een combinatie van processen, waaronder het instorten van grotten, erosie en sedimentatie. Het bestaat vaak uit gebroken grotformaties, rotsfragmenten en sediment.
7. Minerale afzettingen: Breccia kan in verband worden gebracht met ertsafzettingen, vooral in hydrothermische en adersystemen. Ertsen kunnen, samen met de bijbehorende mineralen, breuken en openingen in gebroken gesteenten opvullen.
8. Subductiezones: In subductiezones, waar de ene tektonische plaat onder de andere wordt gedrukt, kunnen intense druk en vervorming breccia creëren binnen de subductieplaat of langs de plaatgrens.
9. Sedimentaire bekkens: In sedimentaire bekkens kan tektonische activiteit, zoals opwaartse beweging en vouwing, resulteren in de vorming van afgebroken lagen binnen sedimentaire sequenties.
10. Historische en culturele locaties: In sommige gevallen kunnen breccia-formaties worden gebruikt in architecturale en constructietoepassingen. Breccia-stenen worden van oudsher gebruikt bij de constructie van gebouwen en monumenten.

Dit zijn slechts enkele voorbeelden van de vele geologische omgevingen waar breccia te vinden is. Het specifieke type breccia en zijn kenmerken kunnen sterk variëren, afhankelijk van de geologische geschiedenis en processen op elke locatie. Geologen bestuderen deze breccia-formaties om inzicht te krijgen in de geologische geschiedenis van de aarde en de processen die verschillende regio's hebben gevormd.

Kenmerken en eigenschappen van Breccia

Het identificerende kenmerk van breccia is dat het bestaat uit zichtbare hoekige klassen die aan elkaar zijn gecementeerd met een ander mineraal. De klasten moeten gemakkelijk zichtbaar zijn voor het blote oog. Anders zijn de eigenschappen van het gesteente zeer variabel. Het kan in elke kleur voorkomen en kan zowel hard als zacht zijn. Het gesteente kan ruw aanvoelen vanwege de hoekige klasten. Of het tot een glad oppervlak polijst, hangt af van de gelijkenis van de klast- en matrixsamenstelling.

• Het is een klastisch sedimentair gesteente. De klasten zijn onregelmatig gevormde deeltjes met een diameter groter dan twee millimeter. Het cement dat de klasses bindt, is een matrix gemaakt van kleinere deeltjes.
• Breccia en conglomeraatrots zijn vergelijkbaar. De klasten in breccia zijn hoekig, terwijl de klasten in conglomeraatgesteente rond zijn.
• Het is verkrijgbaar in vele kleuren en composities.
• Het wordt voornamelijk gebruikt om decoratieve architectonische elementen te maken. Het kan worden gepolijst om decoratieve elementen of edelstenen te maken. Het kan worden gebruikt als wegbasis of als opvulling.

Gebruik en toepassing

Door de variabele samenstelling heeft breccia een interessant uiterlijk. De rots wordt voornamelijk gebruikt om sculpturen, edelstenen en architectonische elementen te maken. Het Minoïsche paleis van Knossos op Kreta, gebouwd rond 1800 voor Christus, bevat zuilen gemaakt van breccia. De oude Egyptenaren gebruikten breccia om beelden te maken. De Romeinen beschouwden breccia als een kostbare steen en gebruikten deze om openbare gebouwen, zuilen en muren te bouwen. Het Pantheon in Rome heeft zuilen gemaakt van pavonazzetto, een soort breccia met een patroon dat lijkt op pauwenveren. In de moderne cultuur wordt breccia gebruikt voor decoratieve elementen, sieraden en soms als opvulmateriaal voor wegen.

Feiten over de rots

• Het lijkt erg op een conglomeraat. Het belangrijkste verschil is dat de fragmenten in breccia niet zijn afgerond door de werking van bewegend water zoals in een conglomeraat.
• Silica, calciet en ijzer oxiden zijn de meest voorkomende cementeermineralen.
• Er zijn veel composities van Breccia. De samenstelling wordt bepaald door het minerale materiaal en gesteente waaruit de hoekige fragmenten zijn geproduceerd.
• De samenstelling van breccia kan worden beïnvloed door het klimaat.
• Het type gesteente waaruit de fragmenten zijn geproduceerd, wordt vaak als bijvoeglijk naamwoord in de naam van het gesteente gebruikt. Bijvoorbeeld: granieten breccia, zandstenen breccia, granieten breccia, bazalt breccia en chert breccia.
• Wanneer een breccia veel soorten rotsfragmenten bevat, staan ​​ze bekend als polymict breccias of polymictic breccias. Een breccia die klasten van meerdere soorten kalksteen bevat, wordt bijvoorbeeld een kalkstenen breccia genoemd.
• Breccia kan een kleurrijke rots zijn. De kleuren van de matrix of het cement bepalen samen met de kleur van de rotsfragmenten de kleur ervan.
• Deze rots wordt gebruikt als architecturale stenen voor straatsteen, bouwsteen, tegels, vensterbanken en fineer voor binnenbouw.
• Het woord breccia is afkomstig uit de Italiaanse taal en betekent ‘los grind’.
• Sedimentaire breccia kunnen worden gevormd door de puinstroom van een onderzeeër.
• Breukbreccie wordt veroorzaakt door breuk en slijpen tijdens breuken en wordt gevonden binnen het breukvlak.
• Wanneer lava rotsfragmenten oppikt, kunnen ze vulkanische breccia vormen, ook wel kussenbreccia genoemd. Wanneer de korst van een lavastroom tijdens beweging wordt gebroken, wordt dit flow breccia genoemd.
• Een inslagbreccie zijn rotsen die zijn samengesteld uit hoekige rotsfragmenten die zijn ontstaan ​​door de inslag van een androïde.

Referenties

• Bonewitz, R. (2012). Rotsen en mineralen. 2e druk. Londen: DK Publishing.
• https://www.answers.com/Q/Where_can_you_find_breccias
• Wikipedia-bijdragers. (2019, 4 april). Breccia. In Wikipedia, de vrije encyclopedie. Opgehaald op 22 april 24, 10:2019, van https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Breccia&oldid=890928086
• Helmenstine, Anne Marie, Ph.D. (2018, 19 oktober). Breccia-rotsgeologie en toepassingen. Opgehaald van https://www.thoughtco.com/breccia-rock-4165794
• http://www.softschools.com/facts/rocks/breccia_facts/3019/