Wie zijn de beroemde geologen in de geschiedenis?

Geologie is een wetenschap van de aarde. Er zijn veel geowetenschappers van vroeger tot nu. Deze mensen hebben grote bijdragen geleverd aan de hedendaagse moderne geologie.

Georgius Agricola

Georgius Agricola (Georg Bauer, 1494-1555) was een Duitse wetenschapper die door velen ook wordt gezien als de ‘vader van mineralogie.” Agricola was oorspronkelijk een filoloog (iemand die oude teksten en talen bestudeert); later werkte hij in het grootste mijnbouwgebied van Europa van die tijd, nabij Joachimsthal, Duitsland. Als resultaat van deze ervaring produceerde hij zeven boeken over geologie die de weg vrijmaakten voor de ontwikkeling van de moderne geologie twee eeuwen later. Zijn belangrijkste bijdragen waren het verzamelen van alles wat er in zijn tijd bekend was over mijnbouw en smelten en het voorstellen van manieren om te classificeren mineralen gebaseerd op hun waarneembare eigenschappen, zoals hardheid en kleur

Nicolaas Steno

Nicolaus Steno (Niels Stensen; 1638-1686) was een Deense geoloog en anatoom. In 1669 stelde hij vast dat de zogenaamde “tongstenen” die op het eiland Malta in de Middellandse Zee als geluksbrengers werden verkocht, in werkelijkheid gefossiliseerde haaientanden waren. Hij ontwikkelde ook wat de wet van Steno wordt genoemd, of het principe van superpositie. Deze theorie zegt dat in elke gegeven gesteentelaag de bodem aanwezig is rotsen worden het eerst gevormd en zijn de oudste. Steno stelde nog twee andere principes voor: dat gesteentelagen aanvankelijk horizontaal worden gevormd (vaak de wet van de oorspronkelijke horizonaliteit genoemd), en dat elke rotspartij waarvan alleen de randen zichtbaar zijn, kan worden verklaard door een bepaald proces, zoals erosie of aardbevingen (vaak de wet van verborgen stratificatie genoemd). Al deze principes worden tegenwoordig algemeen als waar beschouwd. Sommige mensen beschouwen Steno als de ‘vader van de moderne geologie’, een titel die ook aan verschillende andere vroege geologen werd gegeven, waaronder James Hutton.

Abraham Gottlob Werner

Abraham Gottlob Werner (1750-1817) was een Duitse geoloog en mineraloog die mineralen voor het eerst systematisch classificeerde op basis van hun uiterlijke kenmerken. Hij was ook een groot voorstander van het neptunisme.

Wat was de bijdrage van James Hutton aan de geologie?

James Hutton (1726-1797) was een Schotse natuurfilosoof, maar zijn bijdrage aan de geologie was nog belangrijker: hij wordt door sommigen beschouwd als de ‘vader van de moderne geologie.” Hutton was ook een fervent aanhanger van het plutonisme en de auteur van Theory ofthe Earth, een boek dat verschillende grondbeginselen van de geologie benadrukte, waaronder dat de aarde ouder was dan 6,000 jaar, dat ondergrondse hitte die metamorf materiaal creëert een net zo belangrijk proces is als het vormen van gesteenten. uit sedimenten die onder water zijn afgezet, en dat exact dezelfde middelen die vandaag de dag actief zijn, de landvormen uit het verleden, een principe dat ook bekend staat als uniformitarianisme.

John Speelfair

De Schotse geoloog John Playfair (1748-1819) ging tegen de meeste van zijn tijdgenoten in door te stellen dat riviervalleien feitelijk door beken werden uitgehouwen, een idee dat tegenwoordig gemakkelijk wordt aanvaard. Veel van zijn collega's geloofden dat valleien ontstonden tijdens cataclysmische omwentelingen van het land, waar de rivieren veel later doorheen stroomden.

James Hall

De Schotse geoloog Sir James Hall (1761-1832) was een van de eersten die experimenteel onderzoek opzette als hulpmiddel bij geologisch onderzoek. Een van zijn experimenten toonde bijvoorbeeld aan hoe lava verschillende soorten gesteenten vormt terwijl het afkoelt. Hall was ook bevriend met James Hutton en John Playfair; zijn rotsstudies hielpen veel van Huttons opvattingen over opdringerige rotsformaties te bevestigen.

Lodewijk Agassiz

Jean Louis Rodolphe Agassiz (1807-1873), beter bekend als Louis Agassiz, was de in Zwitserland geboren geoloog en paleontoloog die het concept van de ijstijden introduceerde, perioden waarin gletsjers en ijskappen een groot deel van het noordelijk halfrond bedekten. Agassiz maakte dit verbazingwekkende idee bekend in een beroemde toespraak voor de Zwitserse Vereniging voor Natuurwetenschappen in 1837. ‘Lage leeftijden’ was een term die hij overnam van Karl Schimper (1803-1867), die de term het jaar daarvoor bedacht. Agassiz verhuisde later naar de Verenigde Staten, waar hij een dominante kracht was op het gebied van de geologie palaeontologie tot zijn dood. Interessant genoeg was hij een van de vele wetenschappers die de theorie van natuurlijke selectie van zijn tijdgenoot Charles Darwin verwierpen.

Wat was de bijdrage van James Dwight Dana aan de geologie?

James Dwight Dana (1813-1895) was een Amerikaanse mineraloog die een boek samenstelde dat nog steeds een van de meest gerespecteerde werken in de mineralogie is: Dana's Manual ofMineralogy. Het boek, voor het eerst gepubliceerd in 1862, was slechts een van Dana's boeken die een standaard naslagwerk in de geologie werd. Het behandelt de meeste bekende mineralen en metalen op aarde en omvat hun chemische formules, kenmerken, toepassingen en diverse andere nuttige informatie.

Clarence Edward Dutton?

Clarence Edward Dutton (1841-1912) was een Amerikaanse geoloog die, naast andere geologische ondernemingen, een pionier was in de theorie van isostasie, die beschrijft hoe land kan oprijzen als gevolg van gebeurtenissen zoals terugtrekkende gletsjerijskappen. Hij werkte ook aan een Tertiaire geschiedenis van de Grand Canyon, Arizona, waarin hij de gesteentelagen uit die periode in de regio beschrijft in zijn klassieke boek, Tertiary History orthe Grand Canyon District (1882).

Bos Karl Gilbert

Grove Karl Gilbert (1843-1918) - geen bekende relatie met William Gilbert - was een Amerikaanse geoloog en geomorfoloog die de basis legde voor een groot deel van de vooruitgang in de geologie van de 20e eeuw. Zijn monografieën, waaronder The Transportation of Debris by Running Water (1914), hebben in grote mate bijgedragen aan theorieën over de ontwikkeling van rivieren. Hij stond ook bekend om zijn andere bijdragen, zoals aan theorieën over ijsvorming en de vorming van maankraters, maar ook aan de wetenschapsfilosofie.

Thomas Chrowder Chamberlin

Thomas Chrowder Chamberlin (1843-1928) was een Amerikaanse geoloog wiens voornaamste belangstelling uitging naar gletsjergeologie, en hij was een voorstander van het idee van meerdere ijstijden. Hij stelde ook de oorsprong vast van löss (door de wind geblazen deposito's van slib); ontdekt fossielen in 8 Groenland, wat suggereert dat de landmassa eerder een warmer klimaat had ervaren; en ontwikkelde theorieën over de oorsprong van de aarde (Chamberlin stelde de planetesimale oorsprong van onze planeet voor, in strijd met de meer algemeen aanvaarde nevel-gaswolktheorie), vorming en groei.

Matthew Fontaine Maury

Matthew Fontaine Maury (1806-1873) was een Amerikaanse oceanograaf die de eerste tekst over moderne oceanografie schreef, Physical Geography of the Sea and its Meteorology (1855). Hij leverde ook gidsen voor zeestromingen en passaatwinden, samengesteld uit scheepslogboeken, waardoor de vaartijd voor schepen op veel routes werd verkort.

Vasili Vasilievich Dokuchaev

Vasili Vasilievich Dokuchaev (1846-1903; ook gezien als Vasily Vasilyevich Dokuchaev) was een Hussische geograaf die door veel wetenschappers wordt beschouwd als de grondlegger van de moderne bodemkunde. Hij redeneerde dat bodems ontstaan ​​door de interactie van klimaat, vegetatie, oudermateriaal en topografie gedurende een bepaalde tijd. Hij suggereerde ook dat bodems zones vormen, maar het idee van zonale bodems zou pas later volledig ontwikkeld worden.

John Wesley Powell

John Wesley Powell (1834-1902) was een Amerikaanse geoloog, soldaat en administrateur die, ondanks het verlies van een arm in de burgeroorlog, de eerste succesvolle expeditie naar de Grand Canyon leidde. Hij beschreef de canyons van Colorado en leidde een tijdlang de United States Geological Survey.

Robert Elmer Horton

Hobert Elmer Horton (1875-1945) was een Amerikaanse ingenieur, hydroloog en geomorfoloog die als een van de eersten een kwalitatieve manier ontwikkelde om landvormen te beschrijven. Ook bestudeerde hij het fenomeen van de afvoer van regenwater over land, een proces dat naar hem is vernoemd (Horton overland flow).

Wie wordt beschouwd als de grootste petroloog van de 20e eeuw?

Veel wetenschappers beschouwen hem als de grootste petroloog van de 20e eeuw Norman Levi Bowen (1887-1956). Hij ontwikkelde het idee van fasediagrammen van gewone gesteentevormende mineralen Bowen's reactiereeks is naar hem vernoemd, waardoor wetenschappers informatie krijgen over hoe ze bepaalde rotsformaties moeten interpreteren.

Willem Morris Davis

William Morris Davis (1859-1934), een Amerikaanse geoloog, geograaf en meteoroloog, was een autoriteit op het gebied van landvormen. Zijn artikelen over dit onderwerp brachten meer vooruitgang op het gebied van de geomorfologie dan wie dan ook in zijn tijd. Zijn meest invloedrijke concept waren de 'cyclus van erosie'-theorieën, een indicatie dat Davis sterk werd beïnvloed door de organische evolutietheorie van Charles Darwin. In een artikel uit 1883 stelde Davis dat ‘het zeer waarschijnlijk lijkt dat de vele reeds bestaande stromen in elk stroomgebied hun water concentreerden in één enkel overloopkanaal, en dat dit ene kanaal overleeft – een mooi voorbeeld van natuurlijke selectie.

Vanwege zijn studies en theorieën wordt hij vaak de ‘grondlegger van de geomorfologie’ en de ‘vader van de geografie’ genoemd (sommige wetenschappers beschouwen beide onderwerpen als zeer vergelijkbaar, zo niet hetzelfde). Hij richtte ook de National Geographic Society op.

Ben Gutenberg

Beno Gutenberg (1889-1960) was de belangrijkste observationele seismoloog van de 20e eeuw. Hij analyseerde seismische gegevens en droeg daarmee belangrijke ontdekkingen bij aan de structuur van onze vaste aarde en haar atmosfeer. Hij ontdekte ook de precieze locatie van de kern van de aarde en identificeerde de elastische eigenschappen ervan. Naast een overvloed aan andere belangrijke bijdragen aan de seismologie ontdekte Gutenberg de laag tussen de mantel en de buitenste kern, een scheiding die nu naar hem is vernoemd. (Voor meer informatie over de aardlagen, zie “De lagen van de aarde.”)

Preston-wolk

Preston Ercelle Cloud Jr. (1912-1991) was een biogeoloog, paleontoloog en humanist die een gevarieerde erfenis naliet die vele wetenschappelijke en andere disciplines omvat. Als historisch geoloog heeft hij bijgedragen aan ons begrip van de evolutie van de atmosfeer, de oceanen en de aardkorst; hij droeg ook bij aan het begrip van de evolutie van het leven. Bovendien maakte hij zich zorgen over de manier waarop mensen zich in deze omgeving zouden blijven ontwikkelen, waarbij hij problemen opmerkte met de bevolkingsgroei en aanverwante activiteiten (bijvoorbeeld vervuiling) die grote gevolgen zouden kunnen hebben voor onze planeet.