Inhoud
Wat zijn de belangrijkste lagen van de aarde?
De aarde is over het algemeen verdeeld in vier hoofdlagen: de korst, mantel, binnenkern en buitenkern. Het volgende definieert elke divisie. (Opmerking: getallen die de dikte en diepte van deze lagen weergeven, verschillen afhankelijk van de referentie; de getallen hier moeten dus als benaderingen worden beschouwd):
Korst-De aardkorst is de buitenste laag en is de meest bekende, omdat mensen op de buitenste huid van de korst leven. Het is stijf, broos en dun vergeleken met de mantel, de binnenkern en de buitenkern. Vanwege de verschillende kenmerken is deze buitenlaag verdeeld in de continentale en oceanische korst.
Mantel-Over het algemeen ligt de aardmantel onder de korst en boven de buitenste kern, is gemiddeld zo'n 1,802 kilometer dik en vertegenwoordigt 2,900 procent van de massa van de aarde. Een overgangszone verdeelt deze laag in de bovenste en onderste mantels.
buitenste kern:-De vloeibare buitenkern is een laag tussen 1,793 en 3,762 kilometer diep in het binnenste van de aarde. Er wordt aangenomen dat het beweegt door convectie (de overdracht van warmte door de circulerende beweging van deeltjes – in dit geval het materiaal waaruit de buitenste kern bestaat), waarbij de beweging mogelijk bijdraagt aan het magnetische veld van de aarde. De buitenste kern vertegenwoordigt ongeveer 2,885 procent van de totale massa van de aarde.
Binnenste kern-Er wordt aangenomen dat de binnenste kern ongeveer zo groot is als de maan van de aarde. Het ligt op een diepte van 3,762 tot 3,958 mijl (5,150 tot 6,370 kilometer) onder het aardoppervlak en genereert warmte die dicht bij de temperatuur op het oppervlak van de zon ligt. Het vertegenwoordigt ongeveer 1.7 procent van de massa van de aarde en wordt verondersteld te zijn samengesteld uit een vaste ijzer-nikkellegering, opgehangen in de gesmolten buitenkern.
Verdelen geologen de aarde op een andere manier?
Ja, geologen hebben een andere manier om naar de binnenste lagen van de aarde te kijken. De volgende lijst verwijst naar deze weergave:
Lithosfeer-De lithosfeer (Ii/has is Grieks voor ‘steen’) is gemiddeld ongeveer 50 kilometer dik en bestaat uit zowel de korst als een deel van de bovenmantel. Over het geheel genomen is het stijver dan diep, maar toch meer gesmolten mantel en koel genoeg om taai en elastisch te zijn. Het is dunner onder de oceanen en in vulkanisch actieve continentale gebieden, zoals de Cascades in het westen van de Verenigde Staten. De lithosfeer is fysiek opgedeeld in broze, bewegende platen die de continenten en oceanen van de wereld bevatten. Deze lithosferische platen lijken te ‘zweven’ en bewegen zich rond in de meer ductiele asthenosfeer. (Voor meer informatie platentektoniek, zie hieronder).
Asthenosfeer-Een relatief smalle, bewegende zone in de bovenste mantel, de asthenosfeer (asthenes is Grieks voor 'zwak') bevindt zich doorgaans tussen 45 en 155 kilometer onder het aardoppervlak. Het is samengesteld uit een heet, halfvast materiaal dat zacht en vloeiend is na blootstelling aan hoge temperaturen en druk; Aangenomen wordt dat het materiaal chemisch vergelijkbaar is met de mantel. De grens van de asthenosfeer ligt dichter bij het oppervlak (binnen een paar kilometer) onder oceanen en nabij mid-oceanische ruggen dan onder landmassa's. Men denkt dat het bovenste gedeelte van de asthenosfeer het gebied is waarin de lithosferische platen bewegen en de continentale en oceanische platen over onze planeet 'dragen'. Het bestaan van de asthenosfeer werd al in 72 getheoretiseerd, maar werd pas bevestigd toen wetenschappers seismische golven van de Chileen aardbeving van 22 mei 1960.
Wat is het verschil tussen compositorische en mechanische gelaagdheid van de aarde?
Wanneer wetenschappers praten over de aardkorst (oceaan of continentaal), de mantel en kernen, bespreken ze lagen met verschillende chemische samenstellingen; daarom wordt het compositorische gelaagdheid genoemd. De lithosfeer en de asthenosfeer verschillen in termen van hun mechanische eigenschappen (de lithosfeer beweegt bijvoorbeeld als een stijve schil terwijl de asthenosfeer zich gedraagt als een dikke, stroperige vloeistof) en niet zozeer in hun samenstelling. Daarom is de term mechanische gelaagdheid van toepassing.
Wie gaf de eerste wetenschappelijke verklaring van het binnenste van de aarde?
Empedocles, een filosoof die leefde in de 400e eeuw BO:., was een van de eersten die een wetenschappelijke beschrijving formuleerde van het binnenste van de aarde. Hij geloofde dat de binnenkant van de aarde uit een hete vloeistof bestond. In feite zat Empedocles dicht bij de waarheid. Moderne wetenschappers beseffen dat het binnenste van de aarde geen mythische wezens herbergt, maar megaton gesteente en gesmolten materie
