epidote

Epidoot is een mineraal dat behoort tot de sorosilicaatgroep en staat bekend om zijn opvallende groene tot geelgroene kleur. Het wordt veel aangetroffen in metamorfe gesteenten, stollingsgesteentenen hydrothermale aderen. Epidote wordt niet alleen gewaardeerd vanwege zijn esthetische waarde in de vorm van edelstenen, maar ook vanwege zijn betekenis in geologische studies vanwege zijn aanwezigheid in verschillende rotsformaties.

Chemische samenstelling en formule: De chemische formule van epidoot wordt over het algemeen geschreven als Ca2(Al,Fe)3(SiO4)3(OH). Deze samenstelling weerspiegelt de sorosilicaatstructuur, die bestaat uit geïsoleerde silicaattetraëders die met elkaar zijn verbonden door zuurstofatomen te delen. De aluminium (Al) in de formule kan soms gedeeltelijk worden vervangen door ijzer (Fe), wat leidt tot variaties in de kleur en eigenschappen van het mineraal.

Kristal structuur: Epidoot heeft een monokliene kristalstructuur. De kristallen hebben vaak prismatische of kolomvormige vormen en kunnen ook voorkomen in korrelige of massieve vormen. De kristalstructuur bestaat uit onderling verbonden silicaattetraëders en verschillende kationen, zoals calcium (Ca) en ijzer (Fe), die specifieke posities binnen de structuur innemen.

Een opvallend kenmerk van de kristalstructuur van epidoot is de karakteristieke pistachegroene kleur, die wordt veroorzaakt door de aanwezigheid van ijzerionen in het mineraalrooster. Deze groene verkleuring kan in intensiteit variëren, afhankelijk van de hoeveelheid aanwezig ijzer en de specifieke mineraalsoort.

Epidoot wordt vaak aangetroffen in combinatie met andere mineralen, zoals kwarts, veldspaat, granaat, en amfibolen, in een verscheidenheid aan gesteentesoorten, waaronder leisteen, gneis en skarns. De aanwezigheid en verspreiding ervan kunnen waardevolle inzichten verschaffen in de geologische geschiedenis en metamorfe omstandigheden van een bepaald gebied.

Naast zijn geologische betekenis wordt epidoot ook gebruikt als a edelsteen en kan worden gesneden en gepolijst tot cabochons, kralen en gefacetteerde stenen. Het gebruik ervan als edelsteen is echter enigszins beperkt vanwege de relatief lage hardheid en de gevoeligheid voor slijtage en beschadiging.

Concluderend is epidoot een mineraal met een kenmerkende groene tot geelgroene kleur, dat vaak wordt aangetroffen in metamorfe en stollingsgesteenten. rotsen. De chemische samenstelling, kristalstructuur en aanwezigheid in verschillende geologische formaties maken het tot een belangrijk mineraal voor zowel wetenschappelijk onderzoek als esthetische waardering.

Fysieke eigenschappen van Epidoot

Epidote vertoont een reeks fysieke eigenschappen die bijdragen aan de identificatie en karakterisering ervan. Deze eigenschappen omvatten kleurvariaties, kristalvorm, hardheid, splijting, breuk, transparantie en glans.

Kleurvariaties en kristalgewoonte: Epidote is verkrijgbaar in verschillende kleuren, voornamelijk tinten groen, geelgroen en af ​​en toe bruin of zwart. De groene kleur wordt meestal toegeschreven aan de aanwezigheid van ijzer in de kristalstructuur. De intensiteit van de kleur kan variëren op basis van factoren zoals de hoeveelheid ijzer en de specifieke mineraalsoort. Enkele veel voorkomende soorten epidoot zijn pistaciet, clinozoisiet en allaniet.

In termen van kristalgewoonte vormt epidoot doorgaans prismatische of kolomvormige kristallen, vaak met goed gedefinieerde vlakken en strepen op de kristaloppervlakken. Deze kristallen kunnen afzonderlijk of in aggregaten voorkomen, maar ze kunnen ook worden aangetroffen als korrelvormige of massieve aggregaten.

Hardheid, splijting en breuk: Epidote heeft een hardheid variërend van 6 tot 7 op de schaal van Mohs, wat betekent dat het matig hard is. Door deze hardheid kan het worden gesneden en gepolijst voor gebruik in sieraden en andere decoratieve toepassingen. Het is echter niet zo duurzaam als sommige andere edelstenen en mineralen, waardoor het gevoelig is voor slijtage en beschadiging.

Epidoot vertoont duidelijke splitsing in één vlak, dat evenwijdig is aan de verlenging van zijn prismatische kristallen. Deze splitsing kan soms worden waargenomen als platte, reflecterende oppervlakken op het kristal. De splitsing is niet altijd perfect en het mineraal kan ook ongelijkmatige breukpatronen vertonen.

Transparantie en glans: Epidoot is gewoonlijk doorschijnend tot semi-transparant, wat betekent dat licht er in verschillende mate doorheen kan gaan. De transparantie van de epidoot kan het uiterlijk ervan beïnvloeden, vooral wanneer deze als edelsteen is geslepen en gepolijst.

In termen van glans heeft de epidoot gewoonlijk een glasachtige (glasachtige) tot harsachtige glans op de oppervlakken. Deze glans draagt ​​bij aan de glans en reflecterende eigenschappen van het mineraal.

Over het algemeen spelen de fysieke eigenschappen van epidoot, inclusief de kleurvariaties, kristalvorm, hardheid, splijting, breuk, transparantie en glans, een belangrijke rol bij de identificatie, het gebruik als edelsteen en de bijdrage ervan aan geologische studies.

Vorming en voorkomen van epidoot

Epidoot is een mineraal dat vaak wordt aangetroffen in verschillende geologische omgevingen en rotsformaties. Het ontstaat als gevolg van verschillende geologische processen en kan waardevolle inzichten verschaffen in de omstandigheden waaronder gesteenten metamorfose of hydrothermische veranderingen hebben ondergaan. wijziging. Hier zijn enkele details over de vorming en het optreden ervan:

Geografische locaties: Epidoot kan in veel regio's over de hele wereld worden aangetroffen, zowel als primair mineraal als als secundair mineraal als gevolg van veranderingen in andere mineralen. Enkele van de opmerkelijke geografische locaties waar epidoot vaak wordt aangetroffen, zijn onder meer:

1. Noorwegen: Epidoot wordt aangetroffen in metamorfe gesteenten in Noorwegen, vooral in de regio's Hordaland en Telemark.
2. Oostenrijk: Oostenrijkse plaatsen, zoals de Habachtal-vallei, hebben fijne epidootkristallen geproduceerd die geassocieerd zijn met andere mineralen zoals kwarts en adularia.
3. VERENIGDE STATEN VAN AMERIKA: Epidoot is wijdverbreid in de Verenigde Staten en komt voor in regio's zoals de Adirondack Mountains in New York, de Green Mountains in Vermont en de San Gabriel Mountains in Californië.
4. Zweden: Epidoot wordt gevonden in metamorfe gesteenten in Zweden, vaak geassocieerd met andere mineralen zoals veldspaat en granaat.
5. Zwitserland: De Alpen in Zwitserland herbergen ook epidootvoorvallen, vooral in regio's waar metamorfe processen hebben plaatsgevonden.

Geologische omgevingen en omstandigheden: Epidoot vormt zich onder specifieke geologische omgevingen en omstandigheden, waarbij doorgaans metamorfisme en hydrothermische verandering betrokken zijn. Dit zijn de belangrijkste scenario’s die de vorming van epidoot bevorderen:

1. Metamorfe omgevingen: Epidoot komt vaak voor in metamorfe gesteenten gevormd bij gemiddelde tot hoge temperaturen en drukken. Het kan ontstaan ​​tijdens regionaal metamorfisme, waarbij gesteenten over grote gebieden worden blootgesteld aan tektonische krachten en hoge temperaturen en druk. Epidoot kan ook een product zijn van contactmetamorfose, waarbij rotsen in contact komen met heet magma, waardoor plaatselijke veranderingen ontstaan.
2. Hydrothermische omgevingen: Epidoot kan zich vormen als gevolg van hydrothermische verandering, waarbij hete vloeistoffen met bestaand gesteente in wisselwerking staan. Deze vloeistoffen zijn doorgaans afkomstig van vulkanische of magmatische activiteit en bevatten opgeloste elementen die reageren met de gastgesteenten om nieuwe mineralen te vormen, waaronder epidoot.
3. skarn Deposito: Skarns zijn geologische formaties die voorkomen bij het contact tussen metamorfe gesteenten en binnendringende stollingslichamen. Epidoot wordt vaak geassocieerd met skarn-afzettingen en kunnen zich in deze omgevingen vormen wanneer vloeistoffen in wisselwerking staan ​​met de omringende rotsen.
4. Aderafzettingen: Epidoot kan ook worden aangetroffen in hydrothermale aderafzettingen, waar mineraalrijke vloeistoffen breuken of kloven in rotsen opvullen en mineralen afzetten terwijl ze afkoelen en stollen.

Concluderend is epidoot een mineraal dat op verschillende geografische locaties over de hele wereld kan worden aangetroffen, vaak in metamorfe en hydrothermische omgevingen. De vorming ervan is nauw verbonden met geologische processen zoals metamorfisme, hydrothermische verandering, skarnvorming en aderafzetting. Het bestuderen van het voorkomen van epidoot in verschillende gesteenten levert waardevolle informatie op over de geologische geschiedenis en omstandigheden van de aardkorst.

Minerale verenigingen

Epidoot wordt vaak aangetroffen in combinatie met een verscheidenheid aan andere mineralen, en de aanwezigheid ervan in specifieke minerale assemblages kan inzicht verschaffen in de geologische geschiedenis en omstandigheden van de rotsformaties waarin het voorkomt. Enkele veel voorkomende minerale associaties met epidoot zijn onder meer:

1. Kwarts: Epidoot wordt naast kwarts vaak aangetroffen in metamorfe gesteenten en hydrothermale aderen. Deze associatie kan optreden als gevolg van de vergelijkbare omstandigheden waaronder beide mineralen worden gevormd.
2. Veldspaat: Veldspaatmineralen, zoals plagioklaas en orthoklaas, worden vaak aangetroffen in dezelfde geologische omgeving als epidoot. Ze kunnen componenten zijn van het gastgesteente en hun aanwezigheid kan wijzen op specifieke metamorfe of stollingsprocessen.
3. Granaat: Epidoot en granaat komen vaak naast elkaar voor in metamorfe gesteenten en skarn-afzettingen. De aanwezigheid van beide mineralen kan aanwijzingen geven over de temperatuur- en drukomstandigheden waaronder de rotsen zijn gevormd.
4. Amfibolen: Mineralen zoals hoornblende en actinoliet worden vaak geassocieerd met epidoot in metamorfe gesteenten. Deze mineralen dragen gezamenlijk bij aan de mineralogische samenstelling en textuur van het gesteente.
5. Mica mineralen: Mica's houden van biotiet en Moskoviet kan naast epidoot worden gevonden, vooral in schisteuze of bladvormige metamorfe gesteenten. Deze mineralen dragen bij aan de textuur en het uiterlijk van het gesteente.
6. Calciet: In hydrothermische omgevingen kan epidoot in verband worden gebracht met calciet, vooral in aderafzettingen. Calciet en epidoot kunnen deel uitmaken van dezelfde mineralisatiegebeurtenis.
7. Sulfidemineralen: In sommige gevallen kan epidoot worden gevonden naast sulfidemineralen zoals pyriet en chalcopyriet. Deze associaties worden vaak gezien in hydrothermale aderafzettingen.
8. Actinoliet en Tremoliet: Deze amfibool mineralen worden vaak geassocieerd met epidoot in specifieke metamorfe omgevingen, wat wijst op specifieke druk- en temperatuuromstandigheden tijdens rotsformatie.
9. Chloriet: Chloriet is een ander groen mineraal dat vaak in epidoot wordt aangetroffen. Deze associatie kan duiden op retrograde metamorfose of verandering van primaire mineralen.
10. Sphene (Titaniet): Sfeen en epidoot kunnen samen voorkomen in metamorfe gesteenten en kunnen inzicht verschaffen in de minerale reacties en omstandigheden tijdens metamorfose.

Deze minerale associaties helpen geologen de geologische processen, druk, temperaturen en chemische interacties te begrijpen die plaatsvonden tijdens de vorming van gesteenten die epidoot bevatten. Door de context te onderzoeken waarin epidoot naast deze andere mineralen wordt gevonden, kunnen onderzoekers de geschiedenis en omstandigheden van de aardkorst in verschillende geologische omgevingen samenvatten.

Rassen en kleuring van epidoot

Epidote vertoont een reeks kleurvariaties en kan in verschillende mineralogische varianten voorkomen op basis van de samenstelling en de aanwezigheid van sporenelementen. Hier zijn enkele van de meest voorkomende soorten epidoot:

1. Pistaciet: Deze variëteit aan epidoot wordt gekenmerkt door zijn pistachegroene kleur, die vaak wordt toegeschreven aan de aanwezigheid van ijzer als sporenelement in het kristalrooster. Pistacite is een van de meest bekende en erkende kleurvariaties van epidoot.
2. Clinozoisiet: Clinozoisiet is een epidootvariëteit die vaak lichtgroen tot geelgroen van kleur is. Het vormt zich in metamorfe omgevingen met lage temperaturen en hoge druk en wordt geassocieerd met gesteenten zoals blueschisten en eklogieten.
3. Allaniet: Allaniet is een zwarte tot bruinzwarte epidootsoort. Het bevat vaak aanzienlijke hoeveelheden zeldzame aardelementen en kan dat ook hebben uranium en thorium als sporenelementen. Allaniet wordt aangetroffen in een verscheidenheid aan gesteentesoorten, waaronder stollingsgesteenten en metamorfe gesteenten.
4. Tawmawit: Tawmawit is een epidootvariëteit die doorgaans bruin tot bruinrood van kleur is. Het wordt vaak aangetroffen in skarn-afzettingen die verband houden met contactmetamorfose.
5. Epidoot-(Pb): Deze variëteit bevat leiden (Pb) als een belangrijk sporenelement. Het wordt vaak aangetroffen in loodzink ertsafzettingen en wordt geassocieerd met hydrothermische mineralisatie.

Rol van sporenelementen bij het produceren van kleurvariaties:

De kleurvariaties die bij verschillende soorten epidoot worden waargenomen, zijn voornamelijk een gevolg van de aanwezigheid van sporenelementen in het kristalrooster. Spoorelementen zijn elementen die in relatief kleine hoeveelheden in mineralen aanwezig zijn, maar een aanzienlijke invloed kunnen hebben op hun kleuring. In het geval van epidoot is ijzer (Fe) een van de belangrijkste sporenelementen die verantwoordelijk zijn voor de groene kleur.

De kleur van mineralen wordt beïnvloed door de manier waarop ze licht absorberen en reflecteren. Wanneer licht interageert met het kristalrooster van een mineraal, worden bepaalde golflengten geabsorbeerd en andere gereflecteerd. De specifieke elektronische structuur van sporenelementen in het mineraalrooster bepaalt welke golflengten van licht worden geabsorbeerd en welke worden gereflecteerd. In het geval van epidoot kan de aanwezigheid van ijzerionen absorptie in de blauwe en gele delen van het spectrum veroorzaken, wat resulteert in de groene kleur die kenmerkend is voor veel epidootvariëteiten.

Andere sporenelementen, zoals zeldzame aardelementen, uranium en thorium, kunnen ook bijdragen aan kleurvariaties in epidoot en andere mineralen. De combinatie van deze sporenelementen, samen met de chemische samenstelling en kristalstructuur van het mineraal, leidt tot het brede scala aan kleuren dat wordt waargenomen in verschillende soorten epidoot.

Concluderend kunnen de kleurvariaties in verschillende epidootvariëteiten het resultaat zijn van sporenelementen in het mineraalrooster, voornamelijk ijzer in het geval van groengekleurde variëteiten. Deze sporenelementen werken samen met licht en produceren de onderscheidende kleuren die epidoot tot een esthetisch aantrekkelijk en wetenschappelijk waardevol mineraal maken.

Gebruik van Epidoot

De kenmerkende kleur en interessante kristalgewoonten van Epidote hebben geleid tot het gebruik ervan in verschillende industrieën en toepassingen door de geschiedenis heen en in de moderne tijd. De unieke eigenschappen maken het geschikt voor specifieke doeleinden, waaronder sieraden, de bouw, het verzamelen van mineralen en meer.

Historisch gebruik: In de oudheid werd epidoot niet zo vaak gebruikt of erkend als nu. De esthetische kwaliteiten ervan werden waarschijnlijk gewaardeerd door mineralenverzamelaars en liefhebbers, maar er werd niet op grote schaal gebruik van gemaakt vanwege de beperkte kennis van minerale eigenschappen en identificatie.

Moderne toepassingen:

1. Sieraden: Epidote wordt tot edelstenen gesneden en gepolijst voor gebruik in sieraden. De pistachegroene kleur en interessante insluitsels maken het aantrekkelijk voor degenen die unieke en natuurlijke edelstenen waarderen. Het gebruik ervan als edelsteen is echter beperkt vanwege de matige hardheid, waardoor het gevoelig is voor krassen en schuren.
2. Mineralen verzamelen: Epidote wordt zeer gewaardeerd door mineralenverzamelaars vanwege zijn prachtige kristalvormen en kleurvariaties. Verzamelaars zoeken exemplaren van epidoot voor hun persoonlijke collecties vanwege hun esthetische aantrekkingskracht en geologische betekenis.
3. Metafysisch en genezend gebruik: Sommige mensen geloven in de metafysische eigenschappen van mineralen, inclusief epidoot. Er wordt gedacht dat het energieverhogende en aardende eigenschappen heeft, en het wordt gebruikt in verschillende holistische en spirituele praktijken.
4. Geologische studies: De aanwezigheid van Epidote in verschillende rotsformaties levert belangrijke aanwijzingen op over de geologische geschiedenis van een gebied. Geologen bestuderen epidoot om de omstandigheden te begrijpen waaronder rotsen metamorfose en andere geologische processen hebben ondergaan.
5. Lapidaire kunsten: De unieke kleur- en kristalgewoonten van Epidote maken het een populaire keuze voor lapidaire kunstenaars die sculpturen, houtsnijwerk en decoratieve voorwerpen van mineralen maken.

Eigenschappen die Epidote geschikt maken voor specifieke toepassingen:

1. Esthetische aantrekkingskracht: De groene tot geelgroene kleur en goed gevormde kristallen van Epidote maken het visueel aantrekkelijk, wat een sleutelfactor is bij het gebruik ervan in sieraden, het verzamelen van mineralen en lapidaire kunsten.
2. Mineralogische betekenis: De aanwezigheid van epidoot in specifieke rotsformaties levert waardevolle informatie op over de geologische geschiedenis, metamorfe omstandigheden en minerale assemblages van een regio.
3. Metafysische eigenschappen: Voor degenen die in de metafysische eigenschappen van mineralen geloven, wordt gedacht dat epidoot aardende en energieverhogende eigenschappen heeft.
4. Edelsteengebruik: Hoewel niet zo hard als sommige populaire edelstenen, maakt de matige hardheid van epidote het mogelijk om het te snijden en polijsten voor gebruik in sieraden en siervoorwerpen.
5. Verscheidenheid: Epidote vertoont verschillende kleurvariaties en kristalgewoonten, waardoor een breed scala aan esthetische opties mogelijk is bij het verzamelen van sieraden en mineralen.
6. Beschikbaarheid: Epidote is te vinden in verschillende delen van de wereld, waardoor het toegankelijk is voor verschillende industriële en artistieke toepassingen.

Samenvattend dragen de unieke kleur, kristalgewoonten en mineralogische betekenis van epidoot bij aan het gebruik ervan in sieraden, het verzamelen van mineralen en andere industrieën. De esthetische aantrekkingskracht, gecombineerd met de beschikbaarheid en specifieke eigenschappen, maken het tot een waardevol en interessant mineraal voor zowel functionele als artistieke doeleinden.

Epidoot in metamorfe omgevingen

Epidoot is een veel voorkomend mineraal in metamorfe omgevingen en kan waardevolle inzichten verschaffen in de omstandigheden waaronder gesteenten metamorfose hebben ondergaan. Het ontstaat als resultaat van complexe minerale reacties en transformaties die optreden als gevolg van veranderingen in temperatuur, druk en chemische samenstelling tijdens metamorfe processen.

Vorming van epidoot: Epidoot ontstaat voornamelijk door metamorfe reacties waarbij reeds bestaande mineralen betrokken zijn plagioklaas veldspaat en amfibolen. De exacte reacties kunnen variëren afhankelijk van de minerale samenstelling en de specifieke omstandigheden van temperatuur en druk. Een veel voorkomende reactie waarbij plagioklaas-veldspaat betrokken is, kan als volgt worden weergegeven:

Plagioklaas Veldspaat + water + calciumrijke vloeistoffen → Epidoot + silica + calciumcarbonaat

Deze reactie vindt doorgaans plaats bij lage tot gemiddelde temperatuur en gemiddelde tot hoge druk. Terwijl waterrijke vloeistoffen tijdens metamorfose het gesteente infiltreren, veroorzaken ze chemische reacties die leiden tot de afbraak van plagioklaas en de vorming van epidoot.

Transformatie van epidoot: Epidoot kan ook transformaties ondergaan tijdens progressief metamorfisme als de omstandigheden veranderen. Naarmate de temperatuur en de druk toenemen, kan epidoot bijvoorbeeld reageren met andere mineralen om nieuwe mineralen te vormen, zoals granaat en amfibolen. Deze transformatie kan worden gebruikt als een indicator voor de mate of intensiteit van het metamorfisme dat een gesteente heeft ondergaan.

Indicator Minerale rol van epidoot:

Epidoot speelt een cruciale rol als indicatormineraal bij het bepalen van de graad en omstandigheden van metamorfisme. De aanwezigheid, afwezigheid en samenstelling van epidoot in metamorfe gesteenten kan informatie verschaffen over de temperatuur- en drukomstandigheden die de rotsen hebben ondergaan.

Metamorfe kwaliteit: De aanwezigheid van bepaalde mineralen, waaronder epidoot, kan de metamorfe kwaliteit van een gesteente aangeven. Verschillende mineralen vormen zich onder specifieke temperatuur- en drukomstandigheden. Naarmate de temperatuur en druk bijvoorbeeld toenemen naarmate de metamorfose toeneemt, worden mineralen zoals granaat en pyroxenen stabiel, en hun aanwezigheid naast epidoot duidt op een metamorfisme van hogere kwaliteit.

Zonering in epidootkristallen: Epidootkristallen kunnen compositorische zonering vertonen, waarbij de kern van het kristal zich onder andere omstandigheden kan hebben gevormd in vergelijking met de rand. Het analyseren van deze bestemmingspatronen kan geologen helpen de veranderende metamorfe omstandigheden in de loop van de tijd te reconstrueren.

Metamorfe gezichten: De aanwezigheid van epidoot in specifieke minerale assemblages kan ook wijzen op het metamorfe uiterlijk van een gesteente. Verschillende facies vertegenwoordigen verschillende combinaties van temperatuur- en drukomstandigheden tijdens metamorfose.

Samenvattend bieden de vorming en transformaties van epidoot binnen metamorfe gesteenten waardevolle informatie over de temperatuur- en drukomstandigheden die door de rotsen worden ervaren. De aanwezigheid, afwezigheid en compositorische kenmerken ervan kunnen dienen als indicatoren voor de metamorfose, het uiterlijk en de geschiedenis van veranderingen in de geologische omgeving van het gesteente.

Optische eigenschappen van Epidoot

Woning	Waarde
Formule	Ca2(Al,Fe)Al2O (SiO4)(Si2O7) (OH)
Crystal-systeem	monoklinisch
Kristal gewoonte	grof tot fijn korrelig; ook vezelig
Decollete	{001} perfect, {100} onvolmaakt
Glans	Glasachtig, gedeeltelijk harsachtig.
Kleur/Pleochroïsme	clinozoisiet: bleekgroen tot grijs. Pleochroïsme kan sterk zijn in transparant vormen, die er verschillend groen en bruin uitzien hoeken.
Optisch teken	clinozoisiet: Biaxiaal (+)
2V	clinozoisiet: 2V= 14-19 graden
Optische oriëntatie	Y=b OAP = (010)
Brekingsindexen alfa = bèta = gamma =	clinozoisiet 1.670-1.1.715 1.674-1.725 1.690-1.734
Max dubbele breking	= 0.004 – 0.049
verlenging	Langwerpige kristallen kunnen een snelle of een langzame lengte hebben, aangezien Y evenwijdig is aan de lengte.
Uitdoving	Parallel aan de lengte van langwerpige kristallen en aan het spoor van splitsing.
Spreiding	De spreiding op de optische as is gewoonlijk sterk met v > r (clinozoisiet) of r > v (epidote).
Onderscheidende kenmerken	Epidote kenmerkt zich door zijn groene kleur en één perfect decolleté. H= 6-7. G = 3.25 tot 4.45. De streep is wit tot grijs. Clinozoisiet en epidoot onderscheiden zich van elkaar door optisch teken, dubbele breking en kleur.
Voorval	Komt voor in gebieden met regionaal metamorfisme; vormt tijdens retrograde metamorfose en vormt als reactieproduct van plagioklaas, pyroxeen, en amfibool. Vaak voorkomend in gemetamorfoseerde kalksteen met calciumrijke granaten, diopside, Vesuvianiteen calciet.
bronnen	Nesse, William D: Inleiding tot optisch Mineralogie (Oxford University Press, 1986) blz. 192-193
Editors	Sarah Hale ('07), Shawn Moore ('13), Tessa Brown ('17)